TBB Dergisi 116.Sayı

TBB Dergisi 2016 (116)

Faruk TURİNAY

İkinci fıkranın 2003-2006 yılları arasında yürürlükte olan hali şu

şekildeydi:

“Yukarıdaki fıkra uyarınca oluşturulan örgüt mensuplarına yar-

dım edenlere veya şiddet ve ya diğer terör yöntemlerine başvurma-

yı teşvik edecek şekilde propaganda yapanlara fiilleri başka bir suç

oluştursa bile ayrıca bir yıldan beş yıla kadar hapis ve beşyüzmilyon

liradan birmilyar liraya kadar adli para cezası verilir.”

104

Sözkonusu düzenleme, terör örgütünün sanki doğrudan 7. mad-

denin ilk fıkrası uyarınca tanımlandığı izlenimi vermektedir. Oysa

göndermede bulunulan ilk fıkra da Kanun’un tanım düzenlemesi olan

1. maddesine atıfta bulunmaktadır. Dolayısıyla, ikinci fıkrada belirti-

lenin aksine, “terör örgütü” terimi, esasen m. 7 / f. 1 ile değil, m. 1

uyarınca oluşturulmaktadır.

7. maddenin ilk üç fıkrası, Kanun’un 1. maddesiyle birlikte anaya-

saya aykırılık iddiasıyla Anayasa Mahkemesi’ne götürülmüştür. Mah-

keme yaptığı incelemede, 7. maddenin atıfta bulunduğu 1. maddeyle

birlikte yeni bir suç yarattığını, (765 sayılı) Türk Ceza Kanunu’nun 141.

ve 163. maddelerinin yürürlükten kaldırılmasından sonra teröre yö-

nelik örgütlenmeler konusundaki hukuki boşluğu doldurulmasının

amaçlandığını belirtmiştir. Kanun koyucunun terörle mücadele ama-

cıyla yeni bir suç tipi yaratmak hususunda yetkili olduğunu vurgula-

yan Mahkeme, oyçokluğuyla iptal talebini reddetmiştir

105

b) 2006 Sonrası: Karşılaştırma ve Atıflar Zinciri

Yürürlükteki mevzuat çerçevesinde terör amaçlı örgütlenme su-

çuyla ilgili iki temel düzenlemenin varlığından bahsedilebilir

106

: 5237

sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 314. maddesinde düzenlenen “silahlı ör-

güt” ve Terörle Mücadele Kanunu’nun 7. maddesiyle yaratılan “terör

örgütü”. Öncelikle belirtmek gerekir ki, sözkonusu 7. maddenin ilk ha-

linde düzenlenen “terör örgütü”, “silahlı örgüt” kapsamında olmayan

bir örgüt niteliği taşımaktaydı; öyle ki, terör örgütünün cezası, silahlı

104

Değişik fıkra: 15/07/2003 – 4963 S.K./30. md.

105

Anayasa Mahkemesi, E. 1991/18, K. 1992/20, 31.03.1992, Resmi Gazete: 27.01.1993

– 21478, Mükerrer Sayı.

106

Akın, op.cit., s.71.