TBB Dergisi 117.Sayı

TBB Dergisi 2015 (117)

Elif AKSOY

217

3. Islah

Islah, davacı ya da davalı tarafın iddia ve savunmanın değiştiril-

mesi yasağı kapsamında olan usul işlemlerini belirli kurallara uymak

suretiyle düzeltmesini sağlayan hukukî bir yoldur.

Islah talebi, mah-

kemeye yöneltilen tek taraflı bir irade beyanı olmakla birlikte karşı ta-

rafın ya da mahkemenin onayına da ihtiyaç duymamaktadır.

Davacı, aynı davalıya karşı olan birden fazla aslî talebini aynı dava

dilekçesiyle aynı anda ileri sürebileceği gibi, davanın genişletilmesi

şartlarına uyarak daha sonra da ileri sürebilirler. Ayrıca mahkemenin

ayrı ayrı açılan davaları birleştirmesiyle de objektif dava birleşmesi or-

taya çıkabilir. Bununla birlikte ıslah ile yeni taleplerin ileri sürülebile-

ceği kabul edildiği takdirde ıslah yoluyla da objektif dava birleşmesi

mümkündür.

Yargıtay, aksi yönde kararları olmakla birlikte, ağırlıklı olarak,

dava konusu ile ilgili olmayan yeni taleplerin davaya ıslah yoluyla

dâhil edilemeyeceği görüşündedir.

Yargıtay’a göre davacının talep

sonucunu aynı çizgi üzerinden arttırıp genişletebilmesi mümkün olsa

da dava konusu edilmeyen bir talep ıslah suretiyle dava kapsamına

alınamaz. Islahla kastedilen dava konusu edilen hususların değiştirip

genişletilmesidir.

Kanımızca da isabetli olan doktrinin görüşüne göre ise ıslah ile

yeni talepler ileri sürülebilir ve dolayısıyla ıslah yoluyla objektif dava

Ejder Yılmaz, Makaleler, Yetkin Yayınları, Ankara 2014, C.2, s.2059.

Ansay, 1960, s.188. Aynı yönde; Adnan Deynekli, Medenî Usul Hukukunda Islah,

Bilge Yayınevi, Ankara 2013, s.16.

“…hiç dava konusu edilmeyen bir hususun ıslahla çekişme konusu haline getiri-

lemeyeceği…” “…dava konusu edilmeyen bir şeyin ıslah yoluyla davaya ithaline

ve dava konusu haline getirilmesine yasal açıdan olanak bulunmamaktadır…”

“…dava konusu edilmeyen bir konu ıslahla dava konusuna dâhil edilemeye-

ceği…” Y. 1. HD. 21.2.2011, E. 2011/614, K. 2011/1898. Aynı yönde; Y. 2. HD.

19.10.2012, E. 2012/18663, K. 2012/25392; Y. HGK. 29.6.2011, E. 2011/1-364, K.

2011/453; Y. 1. HD 9.12.2009, E. 2009/10432, K. 2009/12778; Y. 1. HD 14.1.2008,

E. 2007/10286, K. 2008/98; Y. 1. HD. 15.12.2010, E. 2010/12444, K. 2010/13442; Y.

1. HD. 21.12.2006, E. 2006/11301, K. 2006/12934; Y. 1. HD. 6.7.2010, E. 2010/4955,

K. 2010/7972; Y. 1. HD. 28.2.2007, E. 2007/284, K. 2007/1961Erişim:

kazanci.com (23.10.2014). Aynı yönde; Mahmut Bilgen, Hukuk Yargılamasında

Islah, Adalet Yayınevi, 2. Baskı, Ankara 2010, s.144 vd; Deynekli, 2013, s.53.

Y. 6. HD. 29.01.2013, E. 2012/18397, K. 2013/1205; Pekcanıtez / Atalay / Özekes,

2013, s.623.