347 / 453
İş Hukukunda Şua İzin Alacağı Üzerine Yargıtay Kararları Işığında Genel Bir Değerlendirme
346
kullandırılmadan çalışmaya devam eden personele, çalışma karşılığı
olmaksızın alması gereken ücret yanında, ait olduğu dönem ücretiyle
hesaplanan çalışılan süre ücretinin de ödenmesi gerekir.
Yargıtay 9. Hukuk Dairesinin bir kararında “Taraflar arasındaki
uyuşmazlık, davacının şua izin alacağına hak kazanıp kazanmadığı
noktasında toplanmaktadır.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden
davacının üroloji uzmanı olarak ça-
lıştığı
, davalı kurum tarafından 2005 yılından sonra şua izinlerinin
kullandırıldığı, önceki çalışmalar için şua izni kullandırılmadığı anla-
şılmaktadır. 3153 sayılı Nizamnamenin 21 ve 22. maddesinde röntgen
ve radyom ile çalışanların günlük azami çalışma süresi günlük 5 saat
olarak belirlenmiştir. İşçinin çalışmasının yasaklandığı dönemde ça-
lışma karşılığı olmaksızın ücret hakkı bulunmaktadır. Aynı dönemde
işçinin çalıştırılması halinde, işverence işçinin zararının da karşılan-
ması gerekir. Sözü edilen çalıştırma yasağı, yıllık izin olarak değerlen-
dirilemeyeceğinden iş sözleşmesinin sona ermesi üzerine son ücretten
izin ücreti olarak talep mümkün olmasa da, işçinin çalıştırılmasının
yasaklandığı dönemde çalışması halinde işçinin zararının tazmin
edilmesi gerekir.
Mahkemece davacının son ücreti üzerinden yapılan hesaba göre
alacaklar hüküm altına alınmıştır.
Ancak şua izni fazla çalışma benzeri alacak olduğundan ve İş Kanunun-
da açıkça düzenlenmediğinden, işçinin sözü edilen zaman dilimi içinde çalış-
tırılması halinde çalışma karşılığı olmaksızın alması gereken ücret yanında,
ait olduğu dönem ücretiyle hesaplanan çalışılan süre ücreti kadar tazminatın
ödenmesi gerekir. Mahkemece çalışılan dönem ücretine göre yeniden hesapla-
ma yapılarak sonuca gidilmelidir.
Şua izin alacağı yukarıda da belirtildiği üzere fazla çalışma benze-
ri çalışma karşılığı olduğundan zamanaşımı da fesihten itibaren değil,
şua iznine hak kazanma tarihinden itibaren dikkate alınmalıdır. Da-
valının zamanaşımı itirazı değerlendirilemediğinden karar bu yönden
de hatalıdır.” denilmiştir.
9
9
Y. 9. HD. Esas No: 2009/36989, Karar No: 2012/5590, Karar Tarihi: 23.02.2012 (Ya-
yınlanmamıştır)