131 / 421
Türk ve Alman Hukuku’nda Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması
130
hüküm verilmemiş olmalıdır. Çünkü m.27, ancak zararlı eğilimlerin
bulunduğunun şüpheli olması halinde uygulanabilmektedir.
10
Mahkeme bu kararı vermeden önce temel alacağı ceza, genç için
hapis cezası olduğundan, daha az etkili alternatif yaptırımların ye-
terli olup olmayacağını denetlemiş olmalı ve alternatif yaptırımların
yeterli olmadığı anlaşılmış olmalıdır. Mahkeme genç hapis cezasının
belirlenmesini erteleme kararı alırsa, sanığa onun anlayabileceği bir
şekilde, bu kararın bir seçenek yaptırım olduğunu ve önemini anla-
tır. Neticede bir erteleme söz konusu olduğu için, ulaşılmak istenilen
başarının elde edilebilmesi için, sanığa deneme süresi içinde yerine
getirebileceği bazı yükümlülükler yüklenmesi büyük önem taşır.
11
Eğer denetim süresinin neticesinde failde olumlu bir etki beklen-
miyorsa m.27’nin uygulanmasının bir anlamı bulunmamaktadır. Fai-
lin kusurunun ağır olmadığı, ceza kararına hükmedilmesinin hakka-
niyetli olmayacağı bazı hafif nitelikte suçlarda
(z.B.bei Bagatelledelikten)
cezanın belirlenmesinin ertelenmesi yoluna gidilmektedir
12
.
Genç cezasının hükmedilmesinin ertelenmesine ilişkin JGG’nin
diğer hükümleri incelendiğinde ise; m. 28’de, denetim süresinin bir
yıldan az, iki yıldan çok olamayacağı, bu sürenin kararın kesinleşme-
siyle başlayacağı, bu sürenin sonradan bir yıla kadar kısaltılabileceği
ve denetim süresinin bitiminden önce iki yıla kadar uzatılabileceği
düzenlenmektedir.
Denetim süresi içinde gencin bir gözetmenin denetimi ve idaresi
altında bulundurulacağı, bu sürenin iyi halli geçirildiği takdirde suç-
luluk tespitinin kaldırılacağı, aksi takdirde cezaya hükmolunacağı hu-
suslarının da 29 ve 30. maddelerde düzenlendiğini görmekteyiz.
III. HÜKMÜN AÇIKLANMASININ GERİ BIRAKILMASI
KURUMUNUN HUKUKİ NİTELİĞİ
Hükmün açıklanmasının geri bırakılması; sanık hakkında kuru-
lan mahkûmiyet hükmünün açıklanmasının belirli bir süreyle ve ön-
görülecek koşullara bağlı olarak ertelenmesini, yani hükmün belirli
10
BGH 35, 288; OLG Oldenburg ZJJ 11, 91; Brunner/Dölling, s.191.
11
Yenisey, s.20.
12
Brunner/Dölling, s.191.