TBB Dergisi 118.Sayı

TBB Dergisi 2015 (118)

Ali Tanju SARIGÜL

137

Savcılık ya da şüphelinin, StPO m.153a uyarınca soruşturmanın

şartlı olarak durmasına rıza göstermemeleri durumunda, mahkeme

çare olarak hükmün açıklanmasının geri bırakılması yoluna başvur-

makta, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı vermektedir.

Ayrıca Mahkeme ve Savcılık, mahkûmiyet kararından ve müeyyide

uygulanmasından vazgeçmemekle birlikte, hafif bir yaptırım uygu-

lanması eğilimindeyse hükmün açıklanmasının geri bırakılması söz

konusu olmaktadır. Ayrıca gösteri suçu gibi haksızlık bilincinin

(Un-

rechtsbewusstsein)

az olduğu, sınırlı bir yaptırım uygulanmasına lüzum

görülen durumlarda ve öncelikle ruhsal yönden tedavi gerektiren va-

kalarda

(bei primär therapeutischen Bedürnissen)

bu kurumun uygulan-

ması gündeme gelmektedir.

Alman Hukukunda orta derece kriminalitede, hükmün açıklan-

masının geri bırakılması kurumu kamu davası açılmasının ertelen-

mesi kurumu karşısında, kanuni düzenlemedeki istisnai özelliğinin

yanı sıra sınırlı pratik bir öneme sahiptir. Kamu davasının açılmasının

ertelenmesi kurumu hükmün açıklanmasının geri bırakılması ile kar-

şılaştırıldığında, her durumda duruşma yapılmadan sürecin sonlan-

dırılmasına imkân vermesi, duruşmanın yanında mahkeme kararı,

denetim süresi ve bu sürenin sonundaki ikinci bir mahkeme kararına

lüzum kalmaması, ayrıca şüpheliye özel önleyici

(caydırıcı, präventiv)

pek çok yükümlülük yüklenebilmesi imkânı tanıması nedeniyle daha

mantıklı ve usul ekonomisine uygun çözüm sunmaktadır.

Ancak tüm bu olumlu yönlerine karşın kamu davasının açılma-

sının ertelenmesi kurumu, hukuki sorunu çözmediğinden kısmen il-

gili mercilerin suiistimaline açık bir niteliğe sahiptir.

Duruşma ya-

pılmaksızın yeterli şüphe olduğuna ilişkin kabule varılması tartışma

konusu olmakta, deliller yönünden bir şüphe söz konusu ise, StPO

m.153a’nın uygulanmaması gerektiği vurgulanmaktadır.

Kural ola-

Schroeder, Strafprozessrecht, München, 1993, s. 37.

Abschlussbericht der Kommission zur Reform des strafrechtlichen Sanktionensy-

stems, 2000, s.39,

jura/abschlussber-der-komm-strafreform.pdf (erişim tarihi 18.11.2014)

Abschlussbericht, s.43.

Konstantinos Diakonis, Die Geringfügigkeitsvorschriften als Teil der Problematik

der Kollision zwischen primären und sekundären Prinzipien des Rechts,

Frankfurt, 2012, s.47.