

TBB Dergisi 2015 (118)
Ali Tanju SARIGÜL
139
den farklı olarak) yaygın bir uygulama alanına sahiptir ve ceza muha-
kemesi süreci büyük bir oranda hükmün açıklanmasının geri bırakıl-
ması aşamasına kadar gelmektedir. 2012 yılı istatistiklerine göre, ceza
mahkemelerinde verilen karar sayısı 4.442.282, mahkumiyet hükümle-
rinin toplam sayısı 1.514.825, hükmün açıklanmasının geri bırakılması
toplam karar sayısı ise 697.662’dir. Bu istatistiki verilere göre, hükmün
açıklanmasının geri bırakılması kararları, toplam karar sayısının %
15’ini teşkil etmektedir. Mahkumiyet hükümleri ile kıyaslandığında
ise, % 46 gibi hayli yüksek bir orana tekabül etmektedir.
45
Ceza muhakeme sürecinin çoğunlukla hükmün açıklanmasının
geri bırakılması aşamasına kadar gelmesinin ve dolayısıyla muhake-
menin bu aşamasına kadar yargı dışına yönlendirmenin sınırlı bir şe-
kilde mümkün olmasının muhakeme sisteminde yarattığı yük ortada-
dır. Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasından farklı olarak, ceza
muhakemesi sürecinin dava açılmadan sonlanmasını sağladığından
failin damgalanmasını ve ceza muhakemesi sürecindeki aşınma et-
kisini engelleyen, faile yüklenen yükümlülükler nedeniyle de onarıcı
adalet uygulamalarının gerçekleştirilmesine katkı sağlayabilecek bir
diversiyon modeli olan kamu davasının açılmasının ertelenmesi kuru-
munun Türk Ceza Hukuku müeyyide sistemindeki yerinin ve kapsa-
mının tartışılması gerektiği düşünülmektedir.
46
IV. HÜKMÜN AÇIKLANMASININ GERİ BIRAKILMASI
KARARI VERİLEBİLMESİ İÇİN GEREKLİ KOŞULLAR
A. SUÇA VE CEZAYA İLİŞKİN KOŞULLAR
1.Suça İlişkin Koşul
Türk Ceza Muhakemesi Hukukunda hükmün açıklanmasının
geri bırakılması kurumu; uygulanmayacağı açıkça düzenlenen suçlar
haricinde tüm suçlarda uygulanır.
45
Bkz.
http://www.adlisicil.adalet.gov.tr/istatistik_2012/34.pdf(erişim tarihi:
21.11.2014) Benzer düşünce ve istatistikî değerlendirme için bkz. Taner, s.295;
Baştürk, s.148.
46
Krş. Baştürk, s.182-183.