119

TBB Dergisi 2015 (119)

Serkan KIZILYEL

127

Benzer şekilde, yeni mevzuat metni ile getirilen düzenleme uy-

gulanmaya başlayıncaya veya yürürlüğe girinceye kadar geçecek süre

içinde yapılacak işlem ve düzenlemeler ya da uyulacak ilke ve kurallar

ile daha önceki düzenlemelerden doğan hakların korunmasına ilişkin

hususlar ve benzeri geçiş hükümleri için kabul edilen geçici maddele-

rin

devamlılık unsuru taşıdığı hallerde içtihatları birleştirmeye konu

olabilir. Dolayısıyla düzenleme bir kez ya da kısa bir süre uygulan-

makla tükenecek nitelikte ise, içtihatları birleştirmeye konu edilme-

mesi gerekir.

İdari yargılama usulüne ilişkin düzenlemeler gibi bazı normların,

her bir olayda farklı değerlendirmeyi gerektirmesi nedeniyle içtihatla-

rı birleştirmeye konu olması hususunda çekingen davranılmaktadır.

Bir ilkeye bağlanması zor olan bu gibi normlar hakkında içtihatları

birleştirme yoluna gidilmemesi önerilmektedir.

Özellikle süre ve eh-

liyet gibi konuları farklı kararlar arasında, kıyas yoluyla aykırılıklar

aranarak içtihadın birleştirilmesi yoluna gidilmesi bu usul kurumla-

rının amacına uygun düşmez.

Ancak bu usul kurallarının da içtihat-

ları birleştirmeye konu edilmesinin teorik olarak mümkün olduğunun

kabul edilmesi gerekir.

2.3. Lüzum Şartı

2.3.1. Genel Olarak Lüzum Şartı

2575 sayılı Kanunun 39. maddesinde, diğer şartların varlığı halinde

bile bir konunun Kurulda esastan görüşülmesi lüzum şartına bağlan-

mıştır. Kanun koyucunun Kurula tanıdığı bu çok geniş takdir yetkisi-

nin objektif kurallar çerçevesinde kullanılması gerektiği açıktır. Dola-

yısıyla, Kurulun lüzum şartı nedeniyle bir konunun esasına girmediği

hallerde inandırıcı gerekçelere dayanması gerekir.

Bu gerekçelerin

de usulün amacı, işlevi ve niteliği merkezinde olması sağlanmalıdır.

Kurul, ortada içtihatları birleştirmeyi gerektiren bir durumun bu-

lunmasına rağmen içtihatların birleştirilmesinde bir hukuki yararın

Bkz. Mevzuat Hazırlama Usul ve Esasları Hakkında Yönetmeliğin 16. maddesi.

Tuncay, s. 260.

DİBK, 27.1.1983, E:1965/5, K:1983/7.

Duran, s. 424.