119

Son Kanun Değişiklikleri Işığında Hâkimin Hukuki Sorumluluğu

262

Burada kullanılan hüküm veya karar tabiri hâkimin yargılama

faaliyetiyle ilgili olarak verdiği her türlü karar anlamındadır. Buraya

ara kararlar, nihai kararlar, geçici hukuki koruma tedbirlerine ilişkin

kararlar da girer.

“Hâkim yargılamanın her evresinde yansız görünümünü koruma

konusunda yüksek özen göstermek zorundadır. Hâkim yazılı hukuku

iyi kötü ayrımı yapmadan nesnel bir mantıkla uygulamalı, anayasaya,

yasaya, hukuka uygun düşen kanısına göre karar vermelidir. Hâkim

yargısal kararlarını inanç ve duygularının aracı olarak kullanamaz ve

uygulamakla yükümlü olduğu yasal normlar dışına çıkamaz.”

Aksini yaparsa, yani, kasten taraflardan birini kayırarak veya ta-

raf tutarak yahut taraflardan birine kin ve düşmanlık duyarak hukuka

aykırı hüküm ve karar verirse ve bu karar sonucunda diğer taraf zarar

görürse, zarar gören Devlet’e karşı tazminat davası açabilir.

Burada

iki unsur mutlaka bir arada olmalıdır. Bunlar, hâkimin kastının varlığı

(subjektif unsur) ve verilen kararın hukuka aykırı olmasıdır (objektif

unsur).

Bu hükmün uygulandığı ve tazminat talebinin kabul edildiği bir

dava şu şekilde meydana gelmiştir: Davacının, kişisel haklarına ağır

saldırıda bulunulduğu iddiasıyla davalıya karşı açtığı bir davada,

hâkim davanın reddine karar vermiş ve verdiği hükmün gerekçesin-

de, söylenenlerin gerçekliği konusunda hiçbir kanıt ve emareye da-

yanmadan, gerekçesiz bir şekilde davalının davacı hakkında sarf etti-

ği sözlere katıldığını bildirmişti. Bunun üzerine, bu davanın davacısı,

hükmü veren hâkime karşı hukuki sorumluluk davası açtı. Yargıtay,

bu olayda, hâkimin, ortada hiçbir delil bulunmamasına rağmen, da-

vacı hakkında üçüncü kişilerin söylediği sözlerin doğru olduğunu ve

bu sözlere katıldığını bir yargı kararında belirtmek suretiyle ağır bir

kusur oluşturacak bir davranışta bulunduğu, yanlı ve yanlış davran-

dığı, hâkimin kişisel değerlendirmelerini hukuk kurallarının önüne

çıkarttığı ve tarafsızlığı konusunda kuşku duyulmasına neden olduğu

Ejder Yılmaz, age., s.473.

HGK, 24.10.2001, 4-1016/757(Ejder Yılmaz, age., s.475).

Emcet Belgesay, agm., s.263.

İlhan Postacıoğlu, Medeni Usul Hukuku Dersleri, İstanbul Üniversitesi Hukuk

Fakültesi Yayınları, 6. Bası, İstanbul, 1975, s.70; Ahmet M. Kılıçoğlu, agm., s.243;

HGK, 6.10.2004, 4-496/463 (Ejder Yılmaz, age.,s.474).