558 / 617
TBB Dergisi 2015 (120)
Tuğçe ÇAKIROĞLU DEMİRÇİVİ
557
GİRİŞ
İncelememize konu olan Yargıtay Hukuk Genel Kurulu‘nun yu-
karıdaki kararı, uygulamada sıkça karşımıza çıkan asıl işveren ve alt
işveren ilişkisinin alt işveren işçisinin alacakları açısından kanunla
doğrudan doğruya belirlenen hukuki niteliği olan müteselsil sorum-
luluğun işçi alacaklarının zamanaşımına uğramasına etkisini incele-
yen yeni tarihli bir karardır. Anılan karar, Yeni Türk Borçlar Kanunu
(TBK)’nun müteselsil sorumluluk açısından yeni hükümler getirmesi
nedeniyle önem arz etmektedir.
Çalışmamızın ilk bölümünde karara konu uyuşmazlıkla ilgili ilk
derece Mahkemesi, Yargıtay ve Yargıtay Genel Kurulu‘nun benimse-
diği çözümler tespit edilecek, ardından bu çözümler asıl işveren-alt
işveren ilişkisi, borçlar hukukunda müteselsil sorumluluk ve zamana-
şımına etkisi, eski ve yeni Borçlar Kanunu düzenlemeleri ışığı altında
incelenerek, son olarak Yargıtay Hukuk Genel Kurulu kararının bu
çerçevede değerlendirilmesi ve eleştirisi yapılacaktır.
1) KARARA KONU UYUŞMAZLIK
Davacı, davalı Bakanlığa ait iş yerlerinde hazır yemek hizmeti işi-
ni üstlenen dava dışı Alpler Ltd. Şti ‘nin işçisi iken, iş akdinin feshedil-
diğini, ödenmeyen alacakların tahsili talebi ile açılan dava sonucunda
hükmedilen işçi alacaklarının tahsili için yaptıkları takibin sonuçsuz
kaldığını, İş Kanunu’nun 2. maddesinin 6. fıkrası gereğince Davalı Ba-
kanlık ile dava dışı şirket arasında geçerli bir asıl işveren-alt işveren
ilişkisinin bulunduğunu, davalı Bakanlığın sorumluluğunun kanun-
dan doğan müteselsil bir sorumluluk olduğunu ve bu nedenle dava
dışı şirket aleyhine hükmedilen takibe konu işçi alacaklarından dolayı
davalının müteselsil sorumluluğunun tespitini ve takip konusu ala-
cakların faizi ile tahsilini talep ve dava etmiştir.
Somut olayda tartışma konusu olan husus, İş Kanunu’nun 2. mad-
desinin 6. fıkrasına göre geçerli olan bir asıl işveren-alt işverenlik iliş-
kisinde, davalı Bakanlığın alt işverenin borçlarından müteselsil so-
rumluluğu açısından, müteselsil borçlulardan birine karşı açılan dava
ile zamanaşımı kesildiğinde, diğer borçlu hakkında da zamanaşımı-
nın kesilip kesilmeyeceğidir.
(Karar oyçokluğu ile verilmiş olmakla birlikte muhalefet şerhi bulunmadığından
eklenememiştir)