125

İş Yargısında İstinaf Kanun Yolu

196

rasal sınırların enflasyon karşısında korunması amaçlanmıştır. Ancak,

Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nda ve İş Mahkemeleri Kanunu’nda

öngörülen parasal sınırların, yeniden değerleme oranında arttırılma-

sına ilişkin bir hüküm bulunmadığı için, her iki Kanun’daki parasal

sınırlar sabittir. Buna karşılık, İcra ve İflâs Kanunu Ek madde 1 uyarın-

ca, 363’üncü maddedeki parasal sınır, yeniden değerleme oranına göre

artacağı için, icra mahkemesi kararına karşı istinaf başvurusu yapıl-

masında 2016 yılı için parasal sınır 2.190 Türk Lirası olacaktır.

Mah-

kemeler arasında böylesine farklılıklar uygulamada çelişkili kararlar

verilmesine yol açabileceği için, parasal sınırlar bağlamında yeknesak

bir düzenlemenin yapılması yerinde olacaktır.

Keza, 2005 yılında bin lira olarak belirlenen parasal sınır, günü-

müz açısından çok cüzi bir rakamdır. Malvarlığı haklarına ilişkin da-

vaların çoğu bu sınırı geçeceği için, istinafa konu olabilecektir. Bu se-

beple, parasal sınırın, hak arama özgürlüğünü zedelemeyecek şekilde

artırılmasında fayda vardır. Bu suretle, bölge adliye mahkemelerinin

iş yükü de dengelenmiş olacaktır.

A. Nihaî Kararlara Karşı İstinaf Başvurusu

Mahkeme, yargılama süresince ve yargılamanın sonunda bazı ka-

rarlar verir. Doktrinde mahkeme kararları, ara kararları ve nihaî ka-

rarlar olmak üzere ikili bir ayrıma tâbi tutulmaktadır.

Mahkemenin

davadan veya işten elini çekmeyip davaya veya işe devam etmesini,

yargılamanın ilerlemesini sağlamaya yönelmiş bulunan kararlar

ın

ara karar denilmektedir.

Mahkemenin davadan elini çekmesi sonu-

cunu doğuran ve yargılamaya son veren kararlar ise, nihaî karar ola-

ve ilân edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanır.”

Pekcanıtez Hakan/Akkan Mine/Erişi, Evrim, İcra ve İflâs Kanunu ve İlgili Mevzu-

at, Ankara 2016, s. 293.

Postacıoğlu İlhan E., Medeni Usul Hukuku Dersleri, İstanbul 1975, s. 500-501;

Bilge/Önen, s. 282; Berkin, s. 629; Üstündağ, s. 787; Kuru/Arslan/Yılmaz-

Medenî Usûl, s. 472; Alangoya/Yıldırım/Deren-Yıldırım, s. 435; Pekcanıtez/

Atalay/Özekes, s. 522; Tutumlu Mehmet Akif, Hukuk Yargılamasında Hüküm

ve Gerekçeli Karar, Ankara 2007, s. 17; Tanrıver- Usûl, s. 980.

Ansay, s. 150; Postacıoğlu, s. 500-501; Bilge/Önen, s. 282; Berkin, s. 629; Üstün-

dağ, s. 787; Kuru/Arslan/Yılmaz-Medenî Usûl, s. 472; Alangoya/Yıldırım/De-

ren-Yıldırım, s. 435; Pekcanıtez/Atalay/Özekes, s. 522; Tanrıver- Usûl, s. 980.