Sayi126

TBB Dergisi 2016 (126)

Recep DOĞAN

139

şekilde göstermektedir.

Yargıtay tarafından verilen ve bu çalışmada

yansıtılan birçok kararda da bu husus teyit edilmektedir. Bununla be-

raber, kan davasından veya kan gütme saikinden söz edebilmek için

tekrarlanan şiddet hareketinin, öç almak kastıyla, misli ile karşılık

verilerek yapılması, öldürme eylemine bağlı bulunan grup için zafer

kazanılması amacıyla girişilmesi gerekir.

Namus saiki ile işlenen ci-

nayetlerin ise bu tür dinamikleri yoktur.

Kan gütme saikiyle işlenen cinayetlerde, belli bir yaştan küçük ço-

cuklar ve kadınlar öldürülmez, öldürme karşılığında maddi bir karşı-

lık temin edilmez, kundakçılığa kalkışılmaz. Kaybedilen kişinin mu-

adili olan karşı taraftan bir başka kişi, yani kaybedilen kişi ile fiziksel

ve sosyal yönden aynı karakteristik özelliklere sahip karşı taraftan bir

başka kişi, (örneğin kaybedilen ağa ise karşı tarafın ağası, kaybedilen

kardeş ise öldürenin kardeşi) hedef alınır.

Oysa namus saikiyle işle-

nen cinayetlerde çocukların da öldürülebildiği,

özellikle evlilik bir-

liği dışında doğan çocukların ailenin namus ve şerefini kurtarma

saikiyle (

infanticide for cause of honour

) genellikle anneleri tarafından

yalnız veya ailenin diğer üyelerinin katılımıyla öldürüldükleri bilin-

mektedir. Yine kadınların zina ile suçlanıp öldürüldüğü cinayetlerde,

Rana Husseini, Murder in the Name of Honour, One World Publications, Oxford,

2009, s.136, 166; Clementine Van Eck, Purified by Blood, Honour Killings amongst

Turks in the Netherlands, Amsterdam University Press, Amsterdam, 2003, s.43,

259; Recep Doğan, “Did the Coroners and Justice Act 2009 get it right? Are all

honour killings revenge killings?”, Punishment & Society, 2013, 15 (5), s. 488-514;

Recep Doğan “Different Cultural Understandings of Honour That Inspire Killing:

An Inquiry into The Defendant’s Perspective”, Homicide Studies, 2014a, 18 (4),

s. 363-388; Recep Doğan, “The Profiles of Victims, Perpetrators, and Unfounded

Beliefs in Honor killings in Turkey”, Homicide Studies, 2014b, 18 (4), s. 389-416;

Recep Doğan, “The Dynamics of Honor Killings and the Perpetrators’ Experien-

ces”, Homicide Studies, 2016, 20 (1), s.53-79.

Sulhi Dönmezer, Kriminoloji, Altıncı Baskı, İstanbul Üniversitesi Fakülteler Mat-

baası, İstanbul, 1981. s.278, 279. Kan gütme saikinin hukuki değerlendirmesi hak-

kında ayrıca bkz. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.01. 2014 tarih ve 2013/1-530

E, 2014/1 K sayılı kararı.

UNDP & UNFPA, Türkiye’de Namus Cinayetlerinin Dinamikleri: Eylem progra-

mı için öneriler, Sonuç Raporu, Hazırlayan, Filiz Kardam, Nüfus Bilim Derneği,

Ankara, 2005; Doğan, 2016.

Tülin Günşen İçli, “Blood Feud in Turkey: A Sociological Analysis”, British Jour-

nal of Criminology, 1994, 34 (1), s.69-74; Vahap Coşkun, Recep Doğan “Mardin

Olayı: Töre Değil Katliam”, Anlayış, Haziran 2009, Sayı 73, s.60-62.

Nadera Shalhoub-Kevorkian, “Reexamining Femicide: Breaking the Silence and

Crossing “Scientific” Borders”, Signs:

Journal of Women in Culture and Society,

2003,

28 (2), s.581-608, s.596.