169 / 437
Fransız İdare Hukukunda Yapılan Reform Bağlamında Zımni Kabul Müessesesi
168
neğin, üniversite birinci sınıfa yapılan kayıtlar, meslek kuruluşlarının
listelerine yapılan kayıtlar, spor derneklerinin aldığı izinler vb.
Her ne kadar 21. maddenin ilk fıkrasından zımni kabulün genel
kural olarak öngörüldüğü izlenimi edinilse de, maddenin devamında
söz konusu listenin yayınlanmasının öngörülmesi, zımni kabul kura-
lının aslında sistematik olarak genel bir uygulama alanına sahip olup
olmadığı hakkında soru işaretleri oluşturmaktadır. Kanun koyucu ta-
rafından neden bir liste yayınlanmasının öngörülüp o listede sayılan
durumların zımni kabule tabi tutulduğu merak konusudur.
38
Diğer bir
deyişle, mademki zımni kabul kurumu zımni reddin yerini alarak ar-
tık Fransız idare hukukunda bir genel kaide haline gelmiştir, o halde
neden bu genel kaidenin kapsamına giren haller bir liste halinde sa-
yılmaktadır? Kural kapsamına giren hallerin değil de, kural kapsamı
dışında kalan istisnaların sayılması, genel kural koyma metodu açısın-
dan daha uygun değil midir? Bu hususta, söz konusu kanun maddesi
kendi içinde çelişir görünmektedir. Sonuç olarak, birisi zımni kabul
kapsamına giren halleri sayan bir liste ve diğeri kanun ve yönetme-
liklerle öngörülen istisnaları içeren bir liste olmak üzere iki listenin
varlığının, vatandaşlar açısından durumu basitleştirmekten çok kar-
maşıklaştırdığı söylenebilir.
39
Fransız idare hukukunda 2013 tarihli Yasa ile kabul edilen zımni
kabul reformunun çeşitli açılardan incelenmesi mümkündür.
1. Talep
Öncelikle, zımni kabul kararı doğabilmesi için idareye yöneltilmiş
bir talep olmalıdır. Ayrıca talep, yetkili idari makama yöneltilmeli-
dir.
40
2000 tarihli yasanın 20. maddesinin ilk fıkrası uyarınca, “
Yetkisiz
makama başvurulması halinde, yetkisiz makam dosyayı yetkili idari makama
zımni kabul kapsamına giren durumları içereceği belirtilmiştir. Bkz. Débats parle-
mentaires, Sénat, séance 13 juill. 2013.
38
Damien Dutrieux, “« Silence vaut accord » : une simplification particulièrement
complexe », La Semaine Juridique Notariale et Immobilière, n° 48, 28 Novembre
2014, p. 1342.
39
Vincent de Briant, “Le silence éloquent de l’administration”, AJCT 2015, p. 68.
40
René Chapus, Droit administratif général, Tome 1, Montchrestien, Paris, 2001,
15
e
édition, p. 509 ; Bahtiyar Akyılmaz, Murat Sezginer, Cemil Kaya, Türk İdare
Hukuku, SeçkinYayıncılık, 2014, s. 397.