175 / 437
Fransız İdare Hukukunda Yapılan Reform Bağlamında Zımni Kabul Müessesesi
174
öngörülmüş ve ayrıntısı Danıştay incelemesinden geçirilecek kararna-
meler tarafından düzenlenmiştir. Bazıları da idarenin takdirine bıra-
kılmıştır.
1. Kanunun doğrudan düzenlediği istisnalar
a. Bireysel bir kararın tesis edilmesine yönelik olmayan başvu-
rular
Negatif şekilde tanımlanan bu istisna, bireysel bir karar alınma-
sı sonucunu doğurmayacak başvurularda idarenin sessiz kalmasının
başvurunun zımnen reddi anlamına geleceğini belirtmektedir. Örnek
vermek gerekirse, kamulaştırma usulünde alınan kamu yararı kara-
rı
52
, ne bireysel ne de düzenleyici işlem olduğu için, kamu yararı kararı
alınmasına yönelik talepler zımni ret kuralına tabidirler. Yine, bir dü-
zenleyici işlemin değiştirilmesi, geri alınması veya kaldırılması talep-
leri bakımından da, bu talepler sonucunda tesis edilecek karar bireysel
bir karar olmadığı için, zımni kabul uygulanmayacaktır. Dolayısıyla,
bireysel bir talep sonucu sırf idarenin gecikmesi nedeniyle genel, kişi-
sel olmayan ve soyut nitelikli düzenleyici işlemler değiştirilemez, kal-
dırılamaz veya geri alınamaz.
Bu istisnanın mefhum-u muhalifinden çıkan sonuca göre, birey-
sel bir karar alınması sonucunu doğuracak taleplere ise zımni kabul
uygulanacaktır. Bireysel işlemler, muhatapları ismen belirlenmiş ve
kişisel haklar yaratmaya elverişli işlemlerdir.
53
Örneğin, üniversite bi-
rinci sınıfa kayıt olmak isteyen bir öğrenci, idareden ilgili mevzuatta
belirtilen sürede cevap alamazsa, üniversiteye kaydolmuş sayılacaktır.
Restoran işletmek isteyen bir kişi, idarenin başvurusuna cevap verme-
mesi durumunda, işletme iznini almış sayılacaktır.
b. Kanun veya düzenleyici işlemin öngördüğü bir prosedüre
tabi olmayan başvurular
Yine olumsuz olarak ifade edilen bu istisna ile kanun koyucunun
güttüğü amaç, idareyi fanteziye kaçan
54
, uydurma veya bir başvuru
52
Kamu yararı kararı, bireysel talep üzerine alınsa bile bireysel nitelikte bir karar
olmadığı için yeni düzenlemenin kapsamı dışında kalmaktadır.
53
Gözler, s.276-277; André de Laubadère, Jean-Claude Venezia, Yves Gaudemet,
Traité de Droit administratif, Tome 1, LGDJ, 13
e
édition, 1994, p. 544.
54
Didier Ribes, “Le nouveau principe « silence de l’administration vaut acceptation