Previous Page  313 / 437 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 313 / 437 Next Page
Page Background

Türk İş Mahkemelerinde Yargılama Usulü

312

buna göre kurulur. Ancak sulhe göre karar verilmesini istemezlerse

mahkeme karar verilmesine yer olmadığına karar verecektir (HMK

md. 315). Sulh, kabul ve feragat davanın her aşamasında yapılabilir ve

kesin hükmün sonuçlarını doğurur.

55

7.2. Hüküm

Hüküm yargılamayı sona erdirdiği gibi davayı esastan çözen son

karardır. Hüküm, Hukuk Muhakemeleri Kanunun 297. maddesine

göre davaya bakan mahkemenin ve yargıcın adı, tarafların ad, soyad

ve adresleri, tarafların iddia ve savunmalarının özetleri, davada in-

celenen hukuki sorunların özeti ve hükmün gerekçesini içermelidir.

56

Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 321. maddesine göre, tahki-

katın tamamlanmasından sonra, mahkeme tarafların son beyanlarını

alır ve yargılamanın sona erdiğini bildirerek kararını tefhim eder. Ta-

raflara beyanda bulunabilmeleri için ayrıca süre verilmez. Kararın tef-

himi, mahkemece hükme ilişkin tüm hususların gerekçesi ile birlikte

açıklanması ile gerçekleşir. Ancak zorunlu hallerde, hâkim bu duru-

mun sebebini de tutanağa geçirmek suretiyle, sadece hükmün özetini

tutanağa yazdırarak kararı tefhim edebilir. Bu durumda gerekçeli ka-

rarın en geç bir ay içinde yazılarak tebliğe çıkartılması gerekir.

İş mahkemelerinde kanun yoluna başvuru için sürenin tefhim-

den itibaren başlayacağı düzenlenmiştir. Bu durumda kanun yolu açık

olan hükümler tefhimden itibaren kanun yoluna başvuru için öngö-

rülmüş sürenin geçirilmesiyle, kanun yolu kapalı olan hükümler ve-

rildiği anda şekli anlamda kesin hüküm olacaktır.

8. Kanun Yollarına Başvuru

İş davalarında olağan kanun yolu 5521 sayılı İş Mahkemeleri

Kanunu’nun 8. maddesine göre istinaf olarak düzenlenmiştir. Hukuk

Muhakemeleri Kanunu’nda da istinaf kanun yolu düzenlenmiş olsa

da henüz istinaf mahkemeleri kurulmadığı için bu mahkemeler kuru-

lana kadar Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun temyize ilişkin

hükümleri uygulanacaktır.

55

H. Yılmaz, (2010). a.g.e. s. 81.

56

A. Bozkurt, (2012). a.g.e. s. 329.