Dergi 130

127

TBB Dergisi 2017 (130)

Ersin ŞARE

mağdurun yaralanmasının hayati bölgelerde olup olmadığı, failin olay

anındaki hareketleri ve kullanmış olduğu ifadeler önem taşımakta-

dır.

Failin kastının ağır suça mı yoksa hafif suça mı yönelik olduğu

tespit edilemezse şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği fail lehine

değerlendirme yapılarak failin kastının hafif suça yönelik olduğu ka-

bul edilmelidir.

Teşebbüs suçundaki kast, işlenmek istenen suçun neticesini ger-

çekleştirmeye yönelik kasttır. Bu nedenle ki, teşebbüs aşamasında bı-

rakma gibi bir kastın varlığından söz edilemez.

Kanunda düzenlenen bir suçun tamamlanmış şekli bakımından

failin özel kast ile hareket etmesi zorunluysa, o suçun teşebbüs derece-

sinde kalması durumunda da özel kastın varlığı gereklidir.

Hırsızlık

suçunun varlığı için faydalanmak amacı ile hareket edilmesi gerekti-

ğinden, bu suçun teşebbüs aşamasında kalması durumunda da failin,

eşyayı bulunduğu yerden faydalanmak amacı ile almaya teşebbüs et-

mesi gerekmektedir.

ğuşma esnasında sanığın toplam beş darbe vurduğu, mağdurdaki bir adet yara-

lanmanın hayati tehlikeye neden olduğu, diğer yaraların ise basit tıbbi müdahale

ile giderilebilecek nitelikte olduğu, mağdurun 100-150 metre kaçtıktan sonra dü-

şüp bayıldığı, sanığın mağdurun peşinden koşmayıp olay yerinden kaçtığı olay-

da, sanık ile mağdur arasında öldürmeyi gerektirir herhangi bir husumetin bulun-

maması, suçta kullanılan bıçağın insan öldürme eylemi gerçekleştirmeye elverişli

olduğu halde, sanığın beş darbesinden yalnızca bir tanesinin hayati tehlikeye yol

açması, diğer yaraların ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olması,

sanığın yaralı halde kaçan mağduru yakalayıp eylemine devam etme imkânı var-

ken devam etmemiş bulunması hususları birlikte göz önüne alındığında, sanığın

eyleminin kasten yaralama olarak kabulü gerekmektedir.”

Köksal Bayraktar, “Kasten Adam Öldürme”, Prof. Dr. Nur Centel’e Armağan,

Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi,

Cilt 19, Sayı 2, Yıl

2013, s. 69; Bayraktar bu ölçütlerin yanı sıra, failin kullandığı silahı etkili olarak

kullanma olanağına sahip olup olmadığı, fail ve mağdurun bulundukları yerler,

bunlar arasındaki mesafe ve failin atış mesafesi, failin saiki, failin psikolojik duru-

mu, eylemin işlendiği zaman gibi ölçütlerin öldürme kastının varlığının tespitin-

de kullanıldığını ifade etmektedir.

Metin Feyzioğlu, Ceza Muhakemesinde Vicdani Kanaat, Yetkin Yayınevi, Anka-

ra/2002, s. 203, Feyzioğlu’na göre; “bütün araştırmalara rağmen sanığın adam

öldürme kastıyla hareket ettiği, gerekçeye dayanan şüphe yenilmek suretiyle is-

pat edilememişse, sanık, şüpheden yararlandırılacak ve yaralama kastıyla hareket

ettiği kabul olunacaktır.”

Nur Centel/Hamide Zafer/Özlem Çakmut, Türk Ceza Hukukuna Giriş, Beta Ya-

yınevi, 7. Bası, İstanbul/2011, s. 442, Benzer karar için bkz. Yargıtay Ceza Genel

Kurulu 13.10.2009 tarih ve 2009/1-141 Esas 2009/229 Karar.

Dönmezer/Erman, (Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku), s. 417.