Dergi 130

196

Türk Mevzuatında Çevreyi Kirletenin Hukuki Sorumluluğu

baz istasyonları ve mini link antenlerinin kanser tehlikesi oluşturdu-

ğu gerekçesiyle bu tehlikenin giderilmesini talep etmişlerdir.

Yargıtay, dava konusu olan tesisin cep telefonlarının kullanımı

için zorunlu olduğunu ve bu tesisin geniş bir kitleyi ilgilendirmesi iti-

barıyla da kamuya hizmet vermeyi amaçladığını, bu hizmetin veril-

mesinde ve tesisin kullanılması sonucu hukuk kurallarının bir gereği

olarak doğan zararlardan da tesis sahibinin sorumlu olduğunu, bu so-

rumluluğun kusura dayanmayan, tehlike sorumluluğu olarak kabul

edilmesi gerektiğini, bu özelliği nedeniyle tesisi kullanan ve onu işle-

tenin yüksek özen yükümlülüğü bulunduğunu, aksi halde en küçük

bir özensizliğin maddi değerlerle ölçülemeyecek kadar ağır sonuçlar

doğurmasının kaçınılmaz olduğunu öngörmüştür. Bunun için zarar

görenin zararını değil, tesis ve işletme sahibinin tesisinin işletilmesin-

den dolayı kişilere, bu bağlamda çevreye bir zarar vermediği ve her-

hangi bir olumsuz sonuç yaratmadığının kanıtlaması gerekeceği belir-

tilmiştir. Kararda da belirtildiği üzere, bu sonucun genel sorumluluk

kurallarının aksine, davalıların işletmesinin ağır tehlike doğuracak

özelliğinden kaynaklandığı açıktır.

Bu açıklamalar ve bilirkişi raporları çerçevesinde, söz konusu is-

tasyonun konumu itibariyle uzun süre sonunda kişi ve çevreye zarar

verdiği, bu nitelikteki bir istasyonun halen bulunduğu yerde kullanıl-

masının sakıncalı bulunduğu, bunun daha uygun ve yerleşim çevre-

sinden daha uzakta kurulması gerektiği ifade edilerek bu belirlemeler

itibariyle dar anlamda ve para ile ölçülebilen bir zarar yok ise de, çevre

binalarda ve bu bağlamda davacının çalışmakta olduğu Yargıtay bina-

sında çalışanlar için sağlık bakımından büyük endişeler taşıdığı, hatta

yakın yıllara kadar istasyondan yansıyan radyasyonlardan kaynakla-

nan hastalıkla ölen kişiler olmamasına karşın son 3-4 yıl içerisinde ve

tesise yakın binada çalışan beş kişinin ölmesi, halen çalışmakta olan

bazı kişilerin bu hastalığa tutulması, bu yerde çalışanları psikolojik

olarak yaşamını olumsuz biçimde etkilemekte olduğu ve bunun da

psikolojik yapısında tedirginlik ve ümitsizlik yaratacağı, bu haliyle

de yaşamdaki sağlık değerleri düşünüldüğünde o yerde çalışmasının

olumsuz hale geleceği göz önünde tutulduğunda, davacının, zarar

gördüğünün kabul edilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır.

4. HD. 29.01.2004 E.16434, K.971.