Dergi 130

198

Türk Mevzuatında Çevreyi Kirletenin Hukuki Sorumluluğu

rine uygun kurulup işletildiği saptanmış ise de davacının taşınmazına

4-5 metre mesafede kurulan baz istasyonunun davacıyı psikolojik ola-

rak rahatsız ettiği, olumsuz etkilediği gerekçesiyle yine davanın red-

dine karar vermiş davalı tarafın temyizi üzerine Yüksek Daire çoğun-

luğunca, mahkemenin bozmaya uymakla birlikte bozma gereklerini

yerine getirmediği, delilleri yanlış değerlendirdiği toplanan delillere

göre davanın reddi gerektiği gerekçeleriyle mahkeme hükmü bozul-

muştur.

2. Çevreyi Kirletenin Hukuki Sorumluluğunun Çevre

Kanunu’nda Düzenlenmesi

2.1. Genel olarak

Çevrenin kirletilmesinden kaynaklanan sorumluluğa ilişkin ulu-

sal hukukumuzda temel düzenleme Çevre Kanunu’nda yer almakta-

dır. Türk Hukukunda çevreyi kirletenin hukuki sorumluluğuna iliş-

kin ilk özel düzenleme 2872 sayılı Çevre Kanunu’dur.

2.2. Çevre Kanunu’na göre Çevreyi Kirletenin Hukuki Sorum-

luluğunun Niteliği

Çevre Kanunu’nda kirleten açısından iki çeşit sorumluluk ön-

görülmüştür. Bunlardan ilki, kirletenin, çevrenin kirlenmesinden

dolayı kamu kurum ve kuruluşlarına karşı sorumluluğu; ikincisi

ise, kirletenin kişilere vermiş olduğu zararlardan doğan sorumlu-

luğudur

2.2.1. Kirletenin Kamu Kurum ve Kuruluşlarına Karşı Sorum-

luluğunun Hukuki Niteliği

Çevre Kanunu’nun 3. maddesinin (g) bendinde; çevrenin kirlen-

mesi veya böyle bir tehlikenin doğması halinde kamu kurum ve kuru-

Karşı oyda ise özetle; baz istasyonları işletenlerin sorumluluğunun tehlike so-

rumluluğu kapsamında değerlendirilerek, işletenin kusurlu olduğunun ispatının

gerekmediğine vurgu yapılmıştır. Ayrıca çevre hakkı ve ihtiyat ilkesine değinil-

miştir. Yargıtay’ın bu konuya ilişkin verdiği kararlardan bazıları şunlardır: 4. HD.

06.11.2008 E.14402, K. 13542; 4. HD. 05.05.2009 E.3119, K.6329; 4. HD. 02.06.2009 E.

4606, K. 7402; 4. HD. 12.07.2010 E.7568, K. 8483; 4. HD. 16.03.2010 E.667, K. 2876;

4. HD. 02.03.2010 E.14603, K. 2139; 4. HD. 11.02.2010 E. 14825, K. 1200; 4. HD.

21.03.2011 E.2802 K.2956.

Demir, s.77; Ateş, s.72.