Previous Page  207 / 457 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 207 / 457 Next Page
Page Background

206

Türk Mevzuatında Çevreyi Kirletenin Hukuki Sorumluluğu

ÇK m.28’de düzenlenen kirletenin hukuki sorumluluğunun ku-

sursuz sorumluluk esasına dayandığı ve kusursuz sorumluluğun

doğması için haksız fiilin kusur şartının aranmayacağı açıktır. Ancak

kusursuz sorumlulukta, hukuka aykırılık unsurunun da aranmaması

gerektiği yönünde bir görüş vardır. Buna göre; kusursuz davranışta

kusurlu bir fiil gibi hukuka aykırılık unsuru da aranmaz; kusursuz

sorumlulukta, sorumluluğu doğuran olay, zarar ve zarar ile sorum-

luluğu doğuran olay arasında illiyet bağının varlığı sorumluluğun

doğması için yeterlidir.

68

Fakat bizim de katıldığımız görüşe göre ÇK

m.28’ de aranmayan koşul kusurdur. Bunun dışında aranmayacak bir

koşul olsaydı kanun koyucu bunu da açıkça düzenlemesi gerekirdi.

Zira hukuka uygun fiillerden kişileri sorumlu tutmak, hukuken uy-

gun karşılanabilecek bir durum değildir.

69

Böyle bir durumun kabul

edilmesi için açık bir düzenleme gerekir. Açık bir düzenleme olmayan

bu hususta hukuka aykırılık unsurunun yorum yoluyla çıkarılması

uygun değildir. Ayrıca böyle bir görüşün kabulü; bütün kusursuz so-

rumluluk hallerinde hukuka aykırılık unsurunun aranmamasını ge-

rektireceğinden doğru olmaz.

70

Hukuka aykırılığın belirlenmesinde özellikle ÇK hükümlerine

göre çıkarılmış olan ve kirlilik standartlarını düzenleyen yönetmelik

hükümleri dikkate alınmalıdır. Buna göre, ÇK’na dayanarak çıkarılan

yönetmeliklerde belirlenen standartların üzerinde bir müdahale, hu-

kuka aykırı olarak nitelenir ve sorumluluğun doğmasına neden olur.

71

Yargıtay’ın baz istasyonları konusunda yerleşmiş içtihatlarına

72

göre:

“...kullanılan istasyonun konumu itibariyle uzun sürede kişi ve çevreye

zarar verdiği, bu nitelikteki bir istasyonun halen bulunduğu yerde kullanılma-

sının sakıncalı bulunduğu, bunun daha uygun ve yerleşim çevresinden daha

68

İlhan Ulusan, Çevre Kirlenmesinden Doğan Sorumlulukta Fedakârlığın Denkleş-

tirilmesi İlkesi, YD, C.12, S.59, 1986, s.75 vd.

69

Ertaş, s.170.

70

Gökyayla, s.290

71

Ertaş, s.170; Demir, 2011, 89.

72

4.HD:

27.09.2004 T. ve 2004/2954 E., 2004/10516 K. Ayrıca bu konu ile ilgili olarak

aynı nitelikteki kararlar için Bkz,

4.HD:

29.11.2007 T. ve 2007/1801 E., 2007/15148

K.;

4.HD

: 22.09.2008 T. ve 2007/14629 E., 2008/10720 K.;

4.HD

: 07.07.2009 T. ve

2009/6476 E., 2009/9108 K.;

4.HD

: 13.10.2008 T. ve 2008/1554 E., 2008/11727

K.;

4.HD

: 22.09.2008 T. ve 2007/14629 E., 2008/10720 K.;

4.HD

: 07.07.2009 T. ve

2009/6476 E., 2009/9108 K.;

4.HD.

04.12.2008 T. ve 2008/2143 E., 2008/15114 K.;

4.HD:

07/07/2009 T. Ve 2009/6476 E., 2009/9108 K.(Yayımlanmamıştır).