131

TBB Dergisi 2017 (131)

Kahan Onur ARSLAN

nilmesinin sebebi budur. Kamu mülkiyeti, kamu tüzel kişilerine özel

mülkiyet hakkının tanıdığı yetkilere ek olarak yeni yetkiler tanır ve

aynı zamanda ödevler

yükler.

Örneğin kamu malının kusurundan ya da kullanımından kaynak-

lanan zararlar, hukuk devleti ilkesinin bir gereği olarak idarece tazmin

edilmelidir. Zararın giderilmesine ilişkin talepler de idare hukuku il-

keleri çerçevesinde idarenin hizmet kusuru bulunup bulunmadığının

saptanması suretiyle idari yargı yerince çözümlenmelidir. Danıştay 10.

Dairesi’nin bu duruma örnek teşkil eden bir olay neticesinde verdiği

karar şöyledir: “Dava; davacılardan adı geçenin kardeşinin eğitim gör-

düğü okul binasının bacasından kopan sac parçasının üzerine düşmesi

nedeniyle sakat kaldığından bahisle maddi ve manevi zararın yasal

faiziyle birlikte tazminine karar verilmesi istemiyle açılmıştır. Okul bi-

nalarının, yürütülen eğitim ve öğretim hizmetinin bütünleyici parçası

olduğu ve bu hizmetten bağımsız olarak düşünülemeyeceği dikkate

alındığında; kamu malı niteliğinde bulunan devlet okuluna ait bina

ve bahçede meydana gelen olay nedeniyle uğranıldığı ileri sürülen za-

rarın tazmini isteminden doğan uyuşmazlığın, idare hukuku ilkeleri

çerçevesinde idarenin hizmet kusuru bulunup bulunmadığının sap-

tanması suretiyle idari yargı yerince çözümlenmesi gerekir.”

II. KAMU MALLARINDAN YARARLANMANIN HUKUKİ

REJİMİ

Kamu mallarından yararlananların çok büyük bir kısmı, gün-

lük yaşamlarında pek de farkında olmadan bu malları kullanan, bu

mallardan elde edilen sonuçlardan doğrudan doğruya ya da dolaylı

olarak fayda sağlayan insanlardır. Yollardan ve kaldırımlardan yürü-

meler, parklarda oturmalar, okullarda öğrenim görmeler, duraklarda

beklemeler gibi…

Bununla birlikte idareleri de kamu mallarından yararlananlar ara-

sında saymak gerekir. Çünkü idare ve idarenin çalışanları kamu mal-

ları sayesinde hizmetlerini yürütürler, başarı gösterirler, mesleklerin-

Kararın tam metni için bkz: Danıştay, 10. Daire, Karar Tarihi: 26.04.2011, E.

2011/1371, K. 2011/1607.

Akyılmaz/Sezginer/Kaya, s. 579.

Yayla Yıldızhan, İdare Hukuku, Beta Yay., İstanbul, 2009, s. 340.