dergi 132

Türk Ceza Kanunu’nda Gürültüye Neden Olma Suçu

lamada da benimsendiği görülmektedir. Örneğin Yargıtay 18. Ceza

Dairesi verdiği iki kararda Anayasa’nın 56. maddesine yer verdikten

sonra TCK’nın 183. maddesiyle kişilerin sağlıklı bir çevrede yaşama

hakkının güvence altına alındığı tespitinde bulunmuştur.

Tartışmak istediğimiz

ikinci

soru bakımından ise bir ayrım yap-

mak gerektiğini düşünmekteyiz. Şöyle ki; her ne kadar gürültüye ne-

den olmak suretiyle özel hayata ve aile hayatına saygı hakkının ihlal

mahiyetini taşıyan sonuçların doğurması mümkünse de gürültüye ne-

den olma suçuyla korunan hukuki değer, sıralanan hakla doğrudan

ya da dolaylı bir bağlantı içinde değildir. Bu tespitin temel gerekçesi,

TCK’nın 123. maddesinde düzenlenen huzur ve kişilerin sükûnunu

bozma suçuyla ilgilidir. Çünkü tipe uygunluk unsurları dikkate alın-

dığında insan sağlığına zarar vermeye elverişli olsun ya da olmasın

gürültü yapmak yoluyla da işlenebileceği anlaşılan bu suç ile doğru-

dan ve spesifik olarak özel hayata ve aile hayatına saygı hakkına ilişkin

hukuki değer korumaktadır.

Bu tespit huzur ve kişilerin sükûnunu

bozma suçunun TCK’daki düzenleme yeri ile de desteklenebilir. Çün-

kü belirtilen suç tipi TCK’da hürriyete karşı suçlar bölümünde düzen-

lenmiştir.

Öte yandan vücut bütünlüğünün ihlali noktasında kişi dokunul-

mazlığı ve yaşam hakkı açısından farklı bir değerlendirme yapmak ge-

rektiğini düşünmekteyiz. Çünkü TCK’nın 183. maddesinde gürültüye

neden olma suçu insan sağlığına zararlı olabilecek nitelikteki gürültü

esas alınmak suretiyle tanımlanmış olduğundan, bu suçla bireysel bir

hukuki değer olan vücut bütünlüğü arasında bir ilişki bulunduğu an-

laşılmaktadır. Nitekim öğretide gürültüye neden olma suçuyla koru-

nan hukuki değer açıklanırken Anayasa’nın 17. maddesinde yer alan

Artuç, Türk Ceza Kanunu, C.4, Ankara 2014, s.5619; Anayasa’nın 56. maddesiyle

ilgili yukarıda belirtilen bağlantıya açıkça yer vermeyen ancak bu suçla korunan

hukuki değerin sağlıklı bir çevrede yaşama hakkı olduğu tespiti için görüş için

bkz. Gökhan Taneri, Çevreye Karşı Suçlar, Ankara 2016, s.172; Ümit Kocasakal,

“Kişilerin Huzur ve Sükûnunu Bozma Suçu (TCK 123)”,

Ankara Barosu Dergisi

S.2, 2015, s.116.

Y.18CD, T. 29.09.2015, E.2015/7959, K.2015/5947; Y.18CD, T. 04.02.2016,

E.2015/18127, K.2016/1899,

, (12.06.2016)

TCK’nın 123. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükûnunu bozma suçu

ile gürültüye neden olma suçu arasındaki farklardan birinin söz konusu suç tip-

leriyle korunan hukuki yararlar arasındaki farklılık olduğu yönündeki tespit için

bkz. Parlar/Hatipoğlu, s.309; Taneri, s.168.