133

220

Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun Erozyon Süreci

Yargıtay’ın takdir yetkisinin keyfî ya da açıkça hukuka aykı-

rı olması hâlinde yapacağı müdahale

yerine, takdir yetkisini bizzat

kullanması isabetli değildir. Zira delillerle doğrudan ilgili olmayan

Yargıtay’ın bu tür kararları hukuka uygun değildir. Aslında Hukuk

Usulü Muhakemeleri Kanunu’nda da (HUMK m.438) Yargıtay’ın tak-

dir hakkına ilişkin düzelterek onama kararı vermesi kabul edilmemek-

te idi.

Aynı Kanun’un 30. maddesiyle Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na

geçici 3. madde eklenmiştir. Bu madde de şu şekildedir:

“

GEÇİCİ MADDE 3 – (1) Bölge adliye mahkemelerinin, 26.9.2004

ta-

rihli ve 5235 sayılı Adli Yargı İlk Derece Mahkemeleri ile Bölge Adliye

Mahkemelerinin Kuruluş,

Görev ve Yetkileri Hakkında Kanunun geçici 2

nci maddesi uyarınca Resmî Gazete’de ilan edilecek göreve başlama tarihine

kadar, 1086 sayılı Kanunun temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygu-

lanmasına devam olunur.

(2) Bölge adliye mahkemelerinin göreve başlama tarihinden önce aleyhi-

ne temyiz yoluna başvurulmuş olan kararlar hakkında, kesinleşinceye kadar

1086 sayılı Kanunun 26.9.2004

tarihli ve 5236 sayılı Kanunla yapılan de-

ğişiklikten önceki 427 ilâ 454 üncü madde hükümlerinin uygulanma-

sına devam olunur.

(3) Bu Kanunda bölge adliye mahkemelerine görev verilen hallerde bu

mahkemelerin göreve başlama tarihine kadar 1086 sayılı Kanunun bu Kanu-

na aykırı olmayan hükümleri uygulanır.

”

Geçici 3. maddenin ilk fıkrası ile Bölge Adliye Mahkemelerinin

Kuruluş, Görev ve Yetkileri Hakkında Kanun’un geçici 2 nci maddesi

uyarınca Resmî Gazete’de ilân edilecek göreve başlama tarihine kadar

1086 sayılı Kanun’un temyize ilişkin yürürlükteki hükümlerinin uygu-

lanmasına devam olunacağı öngörülmüştür. Adalet Bakanlığı, 7 Ka-

B. Kuru, Hukuk Muhakemeleri Usulü, C.V, İstanbul 2001, s. 4537 (“Hukuk Mu-

hakemeleri Usulü”); K. Yıldırım, Medeni Usul Hukukunda Delillerin Değerlendi-

rilmesi, İstanbul 1990, s. 275 vd.; N. M. Berkin, Tatbikatçılara Medeni Usul Huku-

ku Rehberi, İstanbul 1980, s. 49; Ansay S. Ş., Hukuk Yargılama Usulleri, 7. Baskı,

Ankara 1960, s. 343 vd.; R. Akcan, Usul Kurallarına Aykırılığa Dayanan Temyiz

Nedenleri, Ankara 1999, s. 33.

Ayrıntılı bilgi için bkz. Sivrihisarlı Ö., Hukuk Yargılamasında Maddi Hukuka İliş-

kin Temyiz Nedenleri ve Yargıtay Denetiminin Kapsamı, İstanbul 1978, s. 109 vd.

Ayrıca bkz. Yılmaz, Şerh, C. 3, s. 3299-3300.