133

223

TBB Dergisi 2017 (133)

Hakan PEKCANITEZ

“veya arabuluculuğa” ibaresi, b) 140

ıncı

maddesinin ikinci fıkrasına “sul-

he” ibaresinden sonra gelmek üzere “veya arabuluculuğa”, üçüncü fıkrasına

“sulh” ibaresinden sonra gelmek üzere “veya arabuluculuk” ibaresi, c) 320

nci maddesinin ikinci fıkrasına “tarafları sulhe” ibaresinden sonra gelmek

üzere “veya arabuluculuğa” ibaresi, eklenmiştir.”

Bu değişiklik yapılmasaydı dahi özel kanun olan Arabuluculuk

Kanunu ile hâkimin sulh ile birlikte arabuluculuk konusunda taraf-

ları teşvik etmesi söz konusu olacaktı. Ayrıca Hukuk Muhakemeleri

Kanunu’nda bu husus ayrıca ve özel olarak düzenlenmiştir.

3. İnsan Hakları ve İfade Özgürlüğü Bağlamında Bazı

Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun

30.04.2013 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanan (S. 28633) 6459

sayılı

İnsan Hakları

ve İfade Özgürlüğü Bağlamında Bazı Kanun-

larda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile Hukuk Muhakemeleri

Kanunu’nun adli yardıma ilişkin hükümlerinde değişiklik yapılmıştır.

Bu maddeler şu şekildedir:

MADDE 22 – 12.1.2011

tarihli ve 6100 sayılı Hukuk Muhakeme-

leri Kanununun 334 üncü maddesinin birinci fıkrasında yer alan

“haklı oldukları yolunda kanaat uyandırmak” ibaresi “taleplerinin

açıkça dayanaktan yoksun olmaması” şeklinde değiştirilmiştir.

MADDE 23 – 6100 sayılı Kanunun 337 nci

maddesinin birinci fık-

rasına aşağıdaki cümleler eklenmiş ve ikinci fıkrası aşağıdaki şekil-

de değiştirilmiştir.

“Ancak, talep hâlinde inceleme duruşmalı olarak yapılır. Adli yardım ta-

leplerinin reddine ilişkin mahkeme kararlarında sunulan bilgi ve belgelerin

kabul edilmeme sebebi açıkça belirtilir.”

“(2) Adli yardım talebinin reddine ilişkin kararlara karşı, tebliğinden iti-

baren bir hafta içinde kararı veren mahkemeye dilekçe vermek suretiyle itiraz

edilebilir. Kararına itiraz edilen mahkeme, itirazı incelemesi için dosyayı o

yerde adli yardım talebi yapılan hukuk mahkemesinin birden fazla dairesinin

bulunması hâlinde, numara olarak kendisini izleyen daireye, son numaralı

Özekes, Pekcanıtez Usûl, s. 1293-1295, s. 2825; Atalı M, Pekcanıtez Usûl Medenî

Usûl Hukuku, 15. Bası, İstanbul 2017, s. 2102. Ayrıca bkz. Kuru, İstinaf Sistemine

Göre Usul, s. 287; Yılmaz, Şerh, C. 2, s. 1971.