133

525

TBB Dergisi 2017 (133)

Fatih AYDIN

kunda tazminatın ortaya çıkması için, marka hakkına tecavüz sayılan

fiillerden biri veya birkaçının gerçekleşmesi gerekir. Marka hakkına

tecavüz fiilinin özünde haksız fiil sorumluluğu bulunduğu için, 6098

sayılı Türk Borçlar Kanunu (TBK) m. 49 vd. uyarınca tazminat davala-

rının açılabilmesinde genel kural, hukuka aykırılık unsurunun yanın-

da, kusur, zarar ve illiyet bağının bulunmasıdır.

Hukuka aykırılık unsuru markaya tecavüz fiilinin özünde mevcut

olup tecavüzün oluşmasıyla ilgilidir. Tazminata sebebiyet verme ve

özellikle tazminatın hesaplanması bakımından haksız fiilin kusur ve

zarar unsurları ayrı bir öneme sahip olduğundan bu iki unsur detaylı-

ca incelenecektir. İlliyet bağı ise kusur ve zarar başlıkları altında farklı

ihtimaller dâhilinde değerlendirilecektir.

A. Kusur

Borçlar kanununda kusurun bir tanımı yapılmamıştır. Kusur kast

veya ihmal şeklinde ortaya çıkabilmektedir. Kusur her şeyden önce

hukuka aykırılığı gerektirdiğinden kusurlu bir davranış daima huku-

ka aykırı bir fiil olarak tezahür eder.

Hukuka aykırı sonucu istemek

kast, bu sonucu istememekle beraber hukuka aykırı davranıştan ka-

çınmak için iradenin yeterli derecede kullanılmaması da ihmale yol

açar.

Marka hukukunda markaya tecavüz sayılan bir fiilin tazminata

yol açması için kusur şart olmakla birlikte kusurun kasıt veya ihmal

şeklinde olması, tazminat yükümlülüğünün doğmasında değil, mik-

tarın belirlenmesinde rol oynar.

Marka hakkına tecavüz fiilinden do-

layı zarar gören şahıs, zararını ve zarar verenin kusurunu ispat yükü

altındadır.

Tazminat ve kusur ile ilgili önceki düzenlemede çokça tartışılan

MarKHK m. 64 hakkında SMK’da farklı bir düzenleme yapılmıştır.

Sevilay Uzunallı, Markanın Korunmasının Kapsamı ve Tazminat Talebi, Ankara

2012, s.261. vd.;Arkan, s.240; Fikret Eren, Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstan-

bul 2015, s. 516; Kemal Oğuzman/M.TurgutÖz, Borçlar Hukuku Genel Hükümler,

C.2, 2012, s.12.

Eren, s.569; Safa Reisoğlu, Türk Borçlar Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 2013,

s.171.

Oğuzman/Öz, s.52.

Uzunallı, s.335.