134

458

İsviçre Borçlar Kanunu’nun Satış ve Eser Sözleşmelerinde Ayıp Sorumluluğuna Yönelik ...

Gauch, genel olarak ayıp zamanaşımı süresinin iki yıla çıkartılma-

sını olumlu bulmakla birlikte yetersiz olduğunu, özellikle ayıptan do-

layı tazminat hakkının daha uzun bir süreye tabi tutulması gerektiğini

ileri sürmektedir.

Art.210 OR, taşınır eşyadaki ayıp zamanaşımı ile ilgili olan bir dü-

zenlemedir.

Gerçekten de Art.201, taşınır eşyaya ilişkin hükümleri

içeren 2. Bölümün 2. Kısmı (Art.187-215) arasında yer alır ve bu bölü-

mün başlığı “taşınır eşya satışı” (Der Fahrniskauf) şeklindedir.

B. Satım Sözleşmesinde Taşınır Eşyadan Kaynaklı Ayıptan

Sorumluluğa İlişkin Zamanaşımı Sürelerine İlişkin

Değerlendirmeler (Art.210/I OR)

Art.210/I OR değişikliğinde ilk göze çarpan husus, zamanaşımı

süresinin bir yıldan iki yıla çıkarılmasıdır. Bunun dışında, “alıcının

ayıptan doğan hakları” kelimeleri yerine, “ayıplı bir eşyadan kay-

naklanan sorumluluk davaları”, (Die Klagen auf Gewährleistung we-

gen Mängel der Sache) kelimelerinin kullanılması (Art.210/I OR) da

önemli bir değişiklik olarak belirtilebilir. Buna sebep olarak, zamanaşı-

mı ile birlikte alıcının ayıptan doğan yenilik doğurucu haklarının sona

ermediği, talep haklarını yine de ileri sürebileceği, satıcının ise buna

karşılık zamanında zamanaşımı savunmasında bulunması gerekliliği

gösterilmektedir.

Özellikle ayıptan kaynaklı ek zararlar (devam eden veya refakat eden zararlar),

ancak ayıbın ortaya çıkmasından sonra meydana geldiğinden iki yıllık süre yeterli

değildir ve bu talepler genellikle zamanaşımına uğrayacaklardır. Gauch, Revisi-

onsentwurf, s.145-146, Nr.II.2; Honsell (s.1221), özellikle kısa süreli tüketimmalla-

rı gibi cep telefonu gibi teknik ürünlerin çok çabuk eskidiğini ve iki yıllık sürenin

fazla olduğunu; kullanılmış eşya satışında da uzun bir süreye ihtiyaç olmadığını

ileri sürmektedir. Honsell ayrıca, nispi-mutlak süre ayrımının ancak haksız fiil

hukukuna uygun olduğunu, burada uygulamasının olmadığını belirtmektedir.

Yeni düzenlemelerin gerekçesinde, tüketicilerin daha fazla korunması amacıyla

bu düzenlemelerin yapılmasından söz edilmiş, ancak “tüketici satışlarına” yöne-

lik ayrı bir başlık açılmamış, onun yerine taşınır satışındaki düzenlemelerin içinde

değişiklik yapılmıştır. bkz. Gauch, Revisionsentwurf, s.146, Nr.II.2. (yeni düzenle-

me, tüketici satışı olarak nitelendirilemeyen taşınır satışlarını da kapsamaktadır.

Bu hali bu süreler, tüketici işlemlerinde uygulanmayacaktır. Halbuki kanun ko-

misyonu tarafından düzenlenen raporda, bu sürelerin tüketicilerin daha etkin ko-

runmasına yönelik olduğu belirtilmişti. (komisyon raporu için ayr. bkz. https://

, erişim tarihi 05.03.2017.

Gauch, Revisionsentwurf, s.145, Nr.II.2; Gauch, Die revidierten Art. 210, s.124,

dn.5 ve s.126; BBl 2011 2892 (Komisyon Raporu).