134

574

Türk İş Hukuku’nda Kadın Çalışanları Koruyucu Düzenlemeler

daki ücret farkı, cinsiyet dışında örneğin, eğitim, kıdem, tecrübe gibi

başka objektif nedenlerden kaynaklanıyor ise o takdirde işveren tara-

fından cinsiyet nedeniyle eşit davranma borcuna aykırı davranıldığı

düşünülemeyecektir.

Ücrete ilişkin diğer bir düzenleme ise İş Kanunu m.5/f.5’te yer al-

maktadır. Bu hükme göre, İşçinin cinsiyeti nedeniyle özel koruyucu

hükümlerin uygulanması, daha düşük bir ücretin kararlaştırılmasını

haklı kılmayacaktır. Dolayısıyla kadın işçi, gebelik nedeniyle daha ha-

fif bir işte çalıştırılıyorsa

, bu durum işveren tarafından kendisine veri-

lecek ücretin daha düşük olmasını haklı kılmayacaktır (İş K. m.74/f.4).

Ya da örneğin kadın işçinin süt iznini kullanıyor olması, ona düşük

ücretin uygulanmasını gerektirmeyecektir.

Bu başlık altında değineceğimiz son husus, eşit davranma yüküm-

lülüğünün ihlal edilmesi durumunda, işveren tarafından işçiye ödene-

cek ayrımcılık tazminatıdır. İş Kanunu m.5/f.6 uyarınca, eşit davran-

ma yükümlülüğüne aykırı işlem yaptığı takdirde işçi, dört aya kadar

ücreti tutarındaki uygun bir tazminatı ve yoksun bırakıldığı haklarını

işverenden talep etme hakkına sahip olacaktır. Ancak anılan hükme

göre işçi, yalnızca iş ilişkisinde veya sona ermesinde yapılacak ihlalle-

re ilişkin tazminat talep etme hakkına sahip olacak, işe alımlarda ayrım

söz konusu olduğunda tazminata hükmedilmeyecektir.

Dolayısıyla

İş Kanunu m.5/f.6 gereğince, işe alımlarda cinsiyete dayalı ayrımcılık

yapılması halinde işçi, tazminat talebinde bulunamayacaktır.

Ancak

işe alımlarda, cinsiyete dayalı ayrımcılık yapılması halinde, culpa in

contrahendo uyarınca tazminat talep edilebilmesi mümkün olacaktır.

Ayrıca doktrinde, işe alımlarda ayrımcılığın cinsiyet veya gebelik se-

bebiyle yapılması halinde işçinin, İş Kanunu m.5/f.6’ya dayalı olarak

ayrımcılık tazminatı talep edebilmesinin mümkün olduğuna yönelik

görüşler de mevcuttur.

s.438; Kenan Tunçomağ, İş Hukukunun Esasları, Beta Basım, İstanbul, 1989, s. 185.

Ertürk/Gürsel (2011), s. 438; Yuvalı (2013), s. 101; Keser (2004), s. 27.

Yuvalı (2013), s. 100; Doğan Yenisey/Alpagut/Akın/ Uşan (2015), s.182.

Süzek (2015), s. 487.

Süzek (2015), s. 493; Ertürk/Gürsel (2011), s. 447; Doğan Yenisey (2004), s. 68.

Yuvalı (2013), s. 96.

Ertürk/Gürsel (2011), s. 447; Demir (2014), s. 18; Eyrenci (2004), s. 23.

Süzek (2015), s. 493; Demir (2014), s.18.