134

81 / 705

80 İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu
dir.32, 33 Konuttan söz edilebilmesi için, oturulan yerin üzerinin örtülü
olmasına gerek bulunmamaktadır.34 Buna göre; kamara, tren kompar-
tımanları, karavan gibi yerler de TCK m. 116 anlamında konut kavra-
mına dâhildir.35 Hâlbuki İmar Kanunu m. 5 hükmünde, binanın üzeri-
nin örtülü olması gerektiği açık bir şekilde belirtilmiştir. Yine TCK m.
116 anlamında konutun varlığının kabul edilebilmesi için, bahse konu
yerin fiilen kullanılıyor olması gerekmektedir.36 Buna karşılık, bir ye-
rin bina olarak kabulü, fiilen kullanılıyor olması şartına bağlı değildir.
TCK m. 184/1 bakımından önemli olan suça konu yerin fiilen kullanı-
lıyor olup olmaması değil; ruhsatsız/ruhsata aykırı olarak inşa edilip
edilmemesidir. Bina ruhsatsız ya da ruhsata aykırı yapıldıktan sonra
fiilen kullanılmasa bile, imar kirliliğine neden olma suçu oluşacaktır.
Hâlbuki girilen yerin fiilen kullanılmıyor olması durumunda, konut
dokunulmazlığının ihlali suçu oluşmayacaktır.
TCK m. 184/2 hükmünde yer verilen suçun konusu ise, şantiye-
dir.37 Söz konusu şantiyenin suça konu teşkil edebilmesi için, belediye
sınırları içinde veya özel imar rejimine tabi yerlerde bulunması gerek-
mektedir. Şantiye kavramı Plansız İmar Yönetmeliği m. 35 hükmünde
tanımlanmıştır. Bu hükme göre şantiye, “lüzum ve ihtiyaca göre inşa-
atın devamı süresinde kullanılıp yıkılmak üzere yapılacak bina” anlamına
gelmektedir. Danıştay’a göre şantiyenin bizatihi kendisi ruhsata tabi
değildir.38
Üçüncü fıkrada düzenlenen suçun konusu, icra edilen sınai faali-
yettir. İlk iki fıkradaki suçlardan farklı olarak; sınai faaliyetin belediye
sınırları içerisinde ya da özel imar rejimine tabi yerlerde icra edilmesi
32 Veli Özer Özbek/Mehmet Nihat Kanbur/Koray Doğan/Pınar Bacaksız/İlker
Tepe, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler, Seçkin Yayınları, Ankara 2013, 5. B. , s.
400.
33 Konut ile MK m. 19’da düzenlenen ikametgâh kavramının aynı anlama gelmediği
hususunda bkz. Mehmet Emin Artuk/Ahmet Gökcen/Ahmet Caner Yenidünya,
Türk Ceza Kanunu Şerhi (Özel Hükümler), 3. Cilt, Turhan Yayınevi, Ankara 2009,
s. 2955; Naci Şensoy, “Konut Dokunulmazlığını İhlal Cürmü”, http://www.
, e.t.
11.04.2017, s. 88-89.
34 Durmuş Teczan/Mustafa Ruhan Erdem/R. Murat Önok, Teorik ve Pratik Ceza
Özel Hukuku, Seçkin Yayınları, Ankara 2013, s. 451.
35 Özbek/Kanbur/Doğan/Bacaksız/Tepe, s. 401.
36 Özbek/Kanbur/Doğan/Bacaksız/Tepe, s. 401.
37 Ceyhan, s. 90.
38 Danıştay 6. Dairesi’nin 18.03.1997 tarih ve E. 1996/1411 K. 1997/1423 sayılı kararı.