134

TBB Dergisi 2018 (134)

Abdulbaki GİYİK

gerekmemektedir. Ancak söz konusu sınai faaliyetin icra edilmesi izne

tabi olmalıdır.

Sınai faaliyet; “

madenler, toprak ürünleri ve hayvansal ürünler gibi

hammaddelerin, makine, işgücü ve diğer araçlardan yararlanılarak insan

gereksinimlerini karşılayacak ürün durumuna getirmek amacıyla yapılan

çalışmalardır

”.

TCK m. 184/3’de, salt

sınai

faaliyete yer verildiği

için; ilgili görevli tarafından müsaade edilen faaliyetin

ticari

faaliyet

olması durumunda, suç oluşmayacaktır.

Bu nedenle, TCK dışında

yer alan her hangi bir düzenlemede, bir ticari faaliyet yürütülmesi için

kullanma izni alınmış olunması bir şart olarak aranmış olunsa dahi;

bu izin alınmadan söz konusu ticari faaliyetin yürütülmesine müsaa-

de edilmesi TCK m. 184/3 kapsamında değerlendirilemeyecektir. Ör-

neğin; İşyeri Açma ve Çalışma Ruhsatına İlişkin Yönetmelik m. 5/1-c

hükmüne göre

: “Özel yapı şeklini gerektiren sinema, tiyatro, düğün salonu,

otel, hamam, sauna; ekmek fırını ile akaryakıt, sıvılaştırılmış petrol gazı, sıvı-

laştırılmış doğal gaz ve sıkıştırılmış doğal gaz istasyonu için yapı kullanma

izin belgesinin alınmış olması

” zorunludur. Söz konusu hüküm dikkate

alındığında, sinema, tiyatro, düğün salonu ve hükümde belirtilen di-

ğer ticari faaliyetlerin sürdürüleceği bir binaya işyeri açma ve çalışma

ruhsatının verilebilmesi için, o yapıyla ilgili kullanma izninin alınmış

olması gerekir. Ancak; TCK m.184/3’de sadece sınai faaliyetten söz

edildiği için, bahsi geçen yönetmelik hükmüne rağmen, kullanma izni

alınmamış bir yapıya iş yeri açma ve çalışma ruhsatının verilmesi ha-

linde suç oluşmayacaktır.

İmar kirliliğine neden olma suçunun mağduru belirli bir kişi ol-

mayıp; sağlıklı ve estetik bir çevrede yaşama hakkına sahip olan bütün

bireyler mağdurdur.

Özellikle ilk fıkradaki suç açısından, yapı ruh-

Mehmet Baydemir, Ansiplopedik Emlak Finans Hukuk Sözlüğü, Anıl Yeminli

Mali Müşavirlik Yayınları, İstanbul 2003, s. 70.

Yine 6948 sayılı Sanayi Sicili Kanunu m. 1’e göre: “Bir maddenin vasıf, şekil, hassa

veya terkibini makina, cihaz, tezgâh, alet veya diğer vasıta ve kuvvetlerin yardımı

ile veya sadece el emeği ile kısmen veya tamamen değiştirmek veya bu maddeleri

işlemek suretiyle devamlı ve seri halinde imal veya istihsal eden yerlerle maden-

lerin çıkarılıp işlendiği yerler (Sanayi İşletmesi) ve buralarda yapılan işler (Sanayi

işleri) sayılır”.

Zeki Hafızoğulları/Muharrem Özen, Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler-

Topluma Karşı Suçlar, Us-A Yayıncılık, Ankara 2012, s. 70; Ceyhan, s. 96.

Bkz. Yaşar/Gökcan/Artuç, C. IV, s. 5076 vd.

Sacit Yılmaz, Çevre Hukuku Bağlamında Türk Ceza Kanunundaki Çevre Suçları,