134

İmar Kirliliğine Neden Olma Suçu

Yargıtay ise, TCK m. 184/1 hükmünde düzenlenen suç bakımın-

dan, inşaata başlanmasıyla suçun tamamlanacağını kabul etmektedir.

Yukarıda da ifade edildiği üzere, TCK m. 184/2 hükmündeki su-

çun tamamlanması için, bağlantının faal hale gelmesi ve hatta bağlan-

tının yapılmış olması gerekmemektedir. Zira maddede, bağlantı ya-

pılması değil; bağlantı yapılmasına

müsaade edilmesi

suç olarak kabul

edilmiştir. Bu durumda, bağlantı yapılmasına müsaade edildikten

sonra,

bağlantı yapılmasa bile

suçun tamamlanmış olduğu kabul edil-

melidir. Dolayısıyla ikinci fıkradaki suç, kural olarak teşebbüse müsait

değildir.

Benzer hususlar üçüncü fıkrada düzenlenen suç açısından

da geçerlidir.

B. İŞTİRAK

TCK m. 184/1 hükmü açısından binayı yapan kişi sayısının birden

fazla olması durumunda, bu kişilerin iştirak halinde suçu işlediği ka-

bul edilmelidir.

Ancak, kanunda binayı yapan ve yaptıranın eylem-

leri birbirinden bağımsız olarak düzenlendiği için, binayı yapan kişi

ile yaptıran kişinin iştirak halinde hareket ettiği kabul edilemeyecek-

tir.

Binanın yapımına ekonomik olarak destek veren kişiler ise yardım

eden olarak sorumlu tutulabilecektir. Yine TCK m. 184/1 açısından

bina yapanı/yaptıranı azmettiren kişi de suça iştirak etmiş sayılacaktır.

TCK m. 184/1 hükmüne iştirak açısından, ruhsatsız/ruhsata ay-

kırı binada oturan aile bireylerinin de sorumluluğu tayin edilmelidir.

“

…

5237 sayılı TCK’nın 184. maddesinin birinci fıkrasında düzenlenen ruhsatsız

ya da ruhsata aykırı bina yapılması suçunda, bina niteliğindeki inşaata fiilin başla-

nılmasıyla suçun oluşup tamamlanacağı, sanığın ruhsatsız olarak yapmaya başla-

dığı tek katlı inşaatının duvarlarını örmüş haldeyken tutanak düzenlenmiş olması

karşısında, suça konu inşai faaliyetin bina niteliğinde olduğu gözetilmeden, mah-

kemece, çatı kaplaması olmayan yani üstü örtülü olmayan bir yapının bina vas-

fında olmadığı biçimindeki kanuni ve yerinde olmayan gerekçe ile beraat kararı

verilmesi, kanuna aykırıdır”(Yargıtay 4. CD’nin 02.07.2013 tarih ve E. 2012/23458,

K. 2013/20803 sayılı kararı).

Yılmaz aynı sonuca, TCK m. 184/2 hükmünün şekli suç olmasından yola çıkarak

ulaşmaktadır: Yılmaz, s. 192. Aksi görüş için bkz. Yaşar/Gökcan/Artuç, C. IV, s.

5085.

TCK m. 184/3 hükmünde yer verilen suçun, ani suç olması sebebiyle teşebbüse

müsait olmadığı yönündeki görüş için bkz: Sezin Duygu Tuncer/Mithat Burak

Başkale, “Çevre Ceza Hukukunda Zaman”,

AÜHFD

, 65 (4) 2016, s. 3702.

Yılmaz, s. 183.

Yaşar/Gökcan/Artuç, C. IV, s. 5085-5086.