Previous Page  339 / 497 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 339 / 497 Next Page
Page Background

338

Osmanlı Devleti’nde Kadınların Mülkiyet Hakları ve Karşılaştıkları Hukuki Sorunlar

de yer alan evlerden daha değerli olmalarıdır. Tereke kayıtlarında ya

bu evlerin ahır bahçe gibi eklentileri olduğu açıkça belirtilmiş ya da

tahtanî ve fevkânî mülk menzil vurgusu yapılmıştır.

24

Bu tür evler iki

kattan oluşmakta olup, ilk katta ahır, kiler, ambar gibi eklentiler ve

hizmetçilerin oturduğu bölümler bulunup, ikinci katta aileler ikamet

etmektedir. Oda sayıları fazladır. Kısacası değeri yüksek mülk menzil-

lerdir. Kadınların evleri ise tereke kayıtlarından anlaşıldığı üzere iki üç

odadan müteşekkil basit yapılardır.

Şer’iyye sicillerindeki tereke kayıtları bize muris kadınsa geride

bıraktığı malvarlığında taşınmazlara rastlama ihtimalinin az olduğu-

nu göstermektedir. Oysa Osmanlı Devleti’nde kadınlar miras, hibe,

mehir, satın alma gibi yollarla gayrimenkul mülkiyetine sahip olabil-

mişlerdir. O halde burada cevaplanması gereken esas soru kadınların

hayatlarının belli bir döneminde sahip oldukları taşınmazların daha

sonra başına ne geldiği ve hangi yollarla ellerinden çıktığıdır.

Şer’iyye sicillerindeki kayıtlar bize Osmanlı kadınlarının taşınmaz

mallarını bu şekilde muhafaza etmek yerine satarak tasarruflarını elle-

rinde para şeklinde muhafaza etmeyi tercih ettiklerini göstermektedir.

25

.Kadınların gayrimenkullerini paraya tahvil etmelerinin nedeni belki

de bu şekilde malvarlıklarını korumanın daha kolay olacağı düşün-

cesidir. Çünkü başta arazi olmak üzere gayrimenkuller koca ve erkek

akrabaların iştahını kabartmış ve bir şekilde kadınların elinden alın-

mıştır. İris Agmon kadınların özellikle mirasla kendilerine intikal eden

gayrimenkulleri satmayı tercih etmelerini kadınların toplumda erkek

egemenliğine karşı geliştirdikleri stratejinin bir parçası olarak nitele-

yerek bu duruma “ataerkil pazarlık” adını vermiştir.

26

Bu satışların bir

kısmının koca ya da erkek akrabalara yapıldığı düşünüldüğünde bu

tanımlamanın yanlış olmadığı anlaşılabilir.

24

Erçin,1 Numaralı Sivrihisar Şer’iyye Sicili, s. 188, 128, 222, 226.

25

Suraiya Faroqhi, Orta Halli Osmanlılar, (Çeviren; Hamit Çalışkan), Türkiye İş

Bankası Kültür Yayınları, İstanbul 2014, s. 230; Judith Tucker, “Dowering Elite

Pallestinian Women”,

Early Modern Women: An Interdisciplianery Journal

, , 2009,

Vol: 4, s. 243; Suraıya Faroqhı, Osmanlı’da Kentler ve Kentliler, (Çeviren; Neyyir

Berktay) Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul, 2014, s. 304, 312.

26

Iris Agmon, “Women, Class, and Gender: Muslim Jaffa and Haifa at the Turn of

the 20th Century”,

International Journal of Middle East Studies

, November 1998, Vol.

30, Nu: 4, s. 479.