439 / 521
Yargıtay Kararları
438
Somut olayımızda yerel mahkeme, her iki mağdur yönünden değerin az
olduğu tespitinde bulunarak, sanık için hükmettiği cezaya 150/2 nci madde
gereğince indirim uygulamıştır. Değerin azlığına konu edilen suça konu de
ğerler bir mağdur bakımından 30-35 TL, diğeri yönünden de 150-200 TL’dan
ibarettir. Bu değerler her bir mağdur açısından dikkate alındığından toplam
değere göre indirim yapılıp yapılmamasına karar verilemeyecektir. Çünkü
mağdur sayısınca suç söz konusu olduğundan, her mağdurun uğradığı maddi
değere göre suç konusunun azlığı belirlenecektir.
Yargıtay denetimi bu miktarların yasada öngörülen “değer azlığı” kap
samında olup olmadığını belirlemekten ibarettir. Bir başka deyişle, Yargıtay
denetiminde, yerel mahkemenin değer azlığı kanaatiyle hükmolunan cezadan
indirime karar vermesinin, değerin ne kadar olması halinde bu indirimin uy
gulanacağı sorusuna yanıt verilmesi gerekir.
II-Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun Önceki Kararlarından Örnekler
1-
CGK bir kararında, “Mal aleyhine işlenmiş olmakla beraber yağma
suçlarının toplum üzerindeki etkisine ve maldan ziyade suçun işlenmesinde
kullanılan cebir, şiddet ve tehdide önem veren yasa koyucu, bu suçlarda mal
değerinin azlığı nedeniyle cezadan bir indirim yapılmasını yerinde görme
miştir. Bundan başka, az değerde bir malı almak için cebir, şiddet veya tehdit
uygulayan kişinin gösterdiği ahlâki kötülük ve bu eylemin toplum üzerinde
gerçekleştirdiği etki, yasa koyucuyu bu şekilde harekete zorlamıştır. Ancak,
suça konu malın değeri pek fahiş ise, bu takdirde yağma suçunun cezasında
522. maddenin 1. fıkrasına göre artırım yapılabilecektir” denmiştir
(CGK,
2004/6-190, 2005/10, 8.2.2005).
2
-Bir diğer kararında CGK şunlara işaret etmiştir:
Maddenin ilk hali ile yağma suçlarında, konu değerin azlığı nedeniyle
yargıca, cezada indirim yapma mecburiyeti getirilmiş, daha sonra yapılan de
ğişiklikle ise bu mecburiyet kaldırılmış ve indirim yapıp yapmama konusunda
takdir yetkisi tanınmıştır.
Yargıtay 6. Ceza Dairesinin, “değer azlığı” ile ilgili olan ve içtihada
“daha çoğunu alabilme olanağı varken yalnızca ihtiyacı kadar ve değer olarak
az olan şeyi alma” halleri ile sınırlı imişçesine yansıtılan görüşünün, 150/2.
madde uygulamasında bütünüyle reddedilmesi mümkün görülmemekte ve
maddenin uygulanabileceği hallerden bir tür olarak kabul edilmekte ise de;
maddenin, sadece ve yalnız bu tanımlamayla sınırlandırılması olanaklı değil