TBB Dergisi 102. Sayı

TBB Dergisi 2012 (102)

Eyüp İPEK

ihtiyacının kabulü için, kiraya verenin öne sürdüğü meslek veya sanatı

bizzat yürütmesi aranmayacak; mesleği, dolayısıyla (bazı yardımcılar-

la) yürütülebilecek durumda olması yeterli sayılacaktır

. Son olarak

belirtmek gerekir ki, konut ihtiyacına dayalı davalardan farklı olarak,

Yargıtay işyeri ihtiyacına dayalı tahliye için sadece kirada bulunma

keyfiyetini yeterli görmemekte, ayrıca davacının kiracı olarak bulun-

duğu yere nazaran kiralananın yapılacak faaliyet bakımında daha el-

verişli, hiç değilse çalışılan yerle eşdeğer bulunduğunun veya tahliye

tehdidi altında olduğunun kanıtlanmasını da aramaktadır

C. Yeni Malikin Konut veya İşyeri Olarak Kullanma İhtiyacı

818 sayılı Borçlar Kanunu’na göre kiracının konut ya da işyeri ola-

rak kullanmakta olduğu taşınmazın bir başkasına satılması halinde,

yeni malik, kiracıyla eski malik arasında yapılan kira sözleşmesinin

tarafı olmadığından kira sözleşmesini kabul etmiş olmadıkça kiracı-

yı taşınmazdan çıkarabilecekti (BK. m. 254). Yeni malikin bu hakkına

karşı kiracıyı korumak amacıyla 6570 sayılı Kanun’la kira sözleşme-

sinin nispiliğine istisnai bir hüküm getirilmişti. 6570 sayılı Kanun’un

7/d maddesine göre, taşınmazın mülkiyetini sonradan kazanan yeni

malik, taşınmazı kanunda sayılan kişilerin konut ya da işyeri ihtiyacı

için kullanacaksa, ancak o zaman kiracıyı taşınmazdan çıkarabilecektir

(GKHK. m. 7/d)

. Bu hükme göre yeni malik, kira sözleşmesinde eski

malikin yerine geçerek sözleşmeyi yüklenmiş sayılmakta ve Yargıtay

bu durumda yeni maliki eski malikin halefi olarak kabul etmektedir

Kiralanan taşınmazın üçüncü kişiye devredilmesi halinde, kira sözleş-

yapmasına engel bir durumun bulunmadığı, enstitü mezunu olduğu, yapacağı iş

yönünden işe yabancı bulunmadığı toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Bunlar

işyeri ihtiyacının varlığını göstermektedir. (Y. 6. HD., 7723/8101, 07. 06. 1991, Od-

yakmaz, s. 19).

31 Kenan Tunçomağ, Türk Borçlar Hukuku, Özel Borç İlişkileri, C. II, 3. Bası, İstan-

bul, 1977, & 14, II, a, bb, bbb başlığı altındaki bölüm; Tandoğan, a. g. e., s. 256.

32 Y. 6. HD., E. 2011/2359, K. 2011/7098, T. 28. 06. 2011, (KİBB). ; Y. HGK., E. 6-20, K.

825, T. 11. 10. 1972, (Tandoğan, a. g. e., s. 253); Y. 6. HD., E. 11441, K. 13788, T. 24.

12. 1987, (Burcuoğlu, a. g. e., s. 413); Y. 6. HD., E. 2002/8254, K. 2003/30, T. 13. 01.

2003, (Yavuz/Özen/Acar,

Özel Hükümler

, s. 252, dn. 24a).

33 Zevkliler, a. g. e., s. 262.

34 Y. 3. HD., E. 2004/1864, K. 2004/2377, T. 18. 03. 2004 (KİBB. ). Halefiyetle ilgili

ayrıntılı bilgi için bkz. S. Sulhi Tekinay/Sermet Akman/Haluk Burcuoğlu/Atilla

Altop, Tekinay Borçlar Hukuku Genel Hükümler, 7. Baskı, İstanbul, 1993, s. 208-

218.