81 / 473
6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu ile Konut ve Çatılı İşyeri Kiralarında Tahliye ...
80
Kiracının kira bedelini ödemedeki aksaklıkları ile doğrudan il-
gili olan bu madde hükmünü, yine 6098 sayılı Kanunun
“Kiracının
Temerrüdü”
başlıklı 315. madde hükmü ile birlikte değerlendirmemiz
gerekecektir. TBK. m. 315 hükmüne göre, kiracı kiralananın teslimin-
den sonra muaccel olan kira bedelini veya yan gideri ödeme borcunu
ifa etmezse, kiraya veren kiracıya yazılı olarak bir süre verecektir. Bu
sürede de kiracının kira borcunu ifa etmemesi halinde, kiraya veren
sözleşmeyi feshedebilecektir
70
. Aynı maddenin ikinci fıkrasında, ko-
nut ve çatılı işyeri kiraları için kiraya veren tarafından verilecek sü-
renin en az otuz gün olacağı ve bu sürenin kiracıya yazılı bildirimin
yapıldığı tarihi izleyen günden itibaren işlemeye başlayacağı konu-
ları düzenlenmiştir. 818 sayılı BK. m. 260 hükmünden farklı olarak,
6098 sayılı TBK. m. 315 hükmüyle kira bedelinin ödenmemesi üzerine
iki haklı ihtar yapılarak açılacak tahliye davasının kapsamı içerisine
yan giderleri ödeme borcu da alınmış, böylece Yargıtay’ın kabul et-
tiği
71
, kira bedeli borcunun ödenmesinde temerrüt ile yan gider bor-
cunun ödenmesinde temerrüt arasındaki fark ortadan kaldırılmıştır.
TBK’nun 315. maddesi ile getirilen bir diğer yenilik, 818 sayılı Borçlar
Kanunu’nda aranmayan ancak Yargıtay kararlarında aranan, kiraya
veren tarafından kiracıya yapılacak bildirimin yazılı olması koşulu-
nun açıkça düzenlemiş olmasıdır
72
.
Her ne kadar TBK. m. 315 ile 352 hükümleri veya 818 sayılı BK.
m. 260 ile 6570 sayılı Kanun’un m. 7/e hükümleri kiracının kira be-
delini ödemedeki aksaklıklarını düzenlese de, bu hükümlerin uygu-
lama alanları birbirinden farklıdır. Örneğin bir kiracı kira paralarını
daima geç yatırır ancak bu gecikme hiçbir zaman otuz günü geçmez-
se, TBK. m. 315 hükmü (BK. m. 260) uygulanamayacaktır. Çünkü bu
70 6570 sayılı Kanunun 7/e maddesi ile BK. m. 260 hükmünün karşılaştırması için
bkz. Haluk Burcuoğlu,
“6570 sayılı Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanunun 7. mad-
desinin (e) bendi uyarınca iki haklı ihtar nedeniyle tahliye kurumunun Borçlar Kanunu-
nun 260. maddesindeki temerrüt nedeniyle kira sözleşmesinin sona ermesi ile karşılaştırıl-
ması”
,
İBD
, Yıl 1984, Sayı 1-2-3, s. 66-79. (Eser sonraki atıflarda
“İki Haklı İhtar ve BK
m. 260”
şeklinde kısaltılacaktır).
71
“Elektrik parası iki haklı ihtara esas teşkil etmez”
, Y. 6. HD., E. 8264, K. 8444, T. 06. 10.
1982;
“Yakıt gideri hariç olmak üzere eklentileri temerrüde esas alınmaz”
, Y. 6. HD., E.
8044, K. 11864, T. 20. 11. 1987, (Burcuoğlu, a. g. e., s. 216, 218). Elektrik, su, kapıcı
ve temizleme paralarının ihtara esas teşkil etmeyeceğine dair Yargıtay kararları
için bkz. Olgaç, Tespit, s. 163.
72 Kararlar için bkz. Burcuoğlu, a. g. e., s. 251 vd; Tandoğan, a. g. e., s. 214-215.