sayi115

Tarafların Sulhe Teşvik Edilmesinde Etkili Bir Örnek: İngiliz Hukuk Yargılamasında...

296

konusu para alacağı olan uyuşmazlıklarda davalı mutlaka en geç on

dört gün içerisinde peşin ödeme önerisi getirmek zorundadır; daha

geç tarihli ödeme taahhüdü içeren öneriler, ancak karşı taraf kabul

ederse geçerli olur (CPR r. 36.4). Yukarıda bahsettiğimiz mahkemeye

depo usulünün devamı olan bu düzenleme ile davacı bakımından eski

sisteme daha yakın bir güvence getirilmiştir. Ayrıca, bir paranın öde-

neceğinin taahhüt edildiği önerilerde, birikmiş olan faizlerin de kural

olarak taahhüt edilen tutara dâhil olduğu kabul edilmektedir (CPR r.

36.3(3)).

36. Kısım dâhilinde olan bir sulh önerisinin kabulü, kural olarak,

karşı taraf veya mahkemeden bağımsız olarak sonuç doğurduğu ve

ortaya bağlayıcı bir sözleşme çıktığı için, önerinin içeriğinin açık ve

net olması gerekmektedir

. Kanunun 36.8 maddesine göre öneride bu-

lunulan taraf, öneride bulunan tarafa yedi gün içerisinde başvurarak

muğlak olan önerinin açıklanmasını isteyebilir. Öneride bulunan taraf

bu açıklamayı yapmazsa, karşı taraf mahkemeye başvurarak öneride

bulunan tarafı bu açıklamayı yapmaya zorlamasını talep edebilir

Mahkeme bu yönde bir karar verirse, önerinin yapıldığı varsayılan ta-

rihi de belirtmek zorundadır (CPR 36.8(3)).

Sulh önerisi dava açılmadan (yargılama işlemleri başlamadan) ya-

pılabileceği gibi, dava açıldıktan sonra veya kanun yolu aşamasında

yapılabilir (CPR r. 36.3(2)). Ancak Kanun, atfedilen sonuçlar bakımın-

dan ilk derece yargılaması ile kanun yolu yargılamasını birbirinden

ayırmıştır. Bu sebeple ilk derece yargılamasında yapılan bir öneri ka-

nun yolundaki yargılama giderleri bakımından geçerli olmaz

; kanun

yolu aşamasında yeniden bir öneri getirilmesi gerekmektedir (CPR r.

36.3(4))

Bir sulh önerisinin 36. Kısım kapsamında değerlendirilebilmesi

için, Kanunun 36.2 maddesinde belirlenmiş olan şartları taşıması ge-

amacıyla kullanılmaktadır (Gerlis, s. 303 vd; Zuckerman, s. 1084-1088). Kurum,

Türk hukuku bakımından, Türk Borçlar Kanunu m. 75 düzenlemesine benzetile-

bilir. Bilindiği üzere bu hükme göre, bedensel zararın kapsamı, karar verme sıra-

sında tam olarak belirlenemiyorsa hâkim, kararın kesinleşmesinden başlayarak

iki yıl içinde, tazminat hükmünü değiştirme yetkisini saklı tutabilir.

Sime, S., Civil Procedure, 13th Ed., New York (Oxford) 2010, s. 553.

Greene, s. 277.

Sime, s. 562.

Rose 930; Zuckerman 1276.