sayi115

TBB Dergisi 2014 (115)

Mustafa GÖKSU

299

tamamen geri alınması mahkemenin iznine bağlıdır (CPR r. 36.3(5)).

Öneride bulunan taraf böyle bir izin talebinde bulunursa inceleme-

yi yapan hâkim, durumun, talebin ve davanın bulunduğu aşamanın

özelliklerine göre bir değerlendirme yaparak karar verir. Önerinin

geri alınacağı yönünde bir talepte bulunulacağının veya yapıldığının

öğrenilmesinden sonra karşı tarafça önerinin kabul edilmesi kural

olarak geçersiz sayılmaktadır

Burada ayrıca belirtmemiz gerekir ki, 36. Kısım dâhilinde yapılan

önerilerin tüm yönleriyle borçlar hukukuna (yani özel hukuka) tabi

olmadıkları kabul edildiği için, öneri ve kabul halleri de bağımsız ve

kendi içerisinde bir bütünlük arz eden 36. Kısım çerçevesinde değer-

lendirilmekte; bu sebeple de mesele zaman zaman genel sözleşme hu-

kuku kurallarından farklılık arz etmektedir

. Bu durum Türk huku-

kuna hiç de yabancı değildir; nitekim Türk hukukunda da mahkeme

içi sulh sözleşmeleri hem şekli hem de maddi hukuk sonuçları olan

karma nitelikli bir usul sözleşmesi olarak kabul edilmekte ve hüküm-

leri, özel hukuktaki (borçlar hukuku) genel hükümlerden farklı özel-

likler arz etmektedir

Bağlayıcı süre geçtikten sonra ise, öneriyi getiren taraf, önerisini

tek taraflı olarak geri alabilir. Ancak bu geri almanın açık bir şekilde

yapılması gerekmektedir; süre geçtikten sonra önerinin kendiliğinden

ortadan kalkacağına dair hükümler geçersiz kabul edilmektedir

. Ay-

rıca Kanuna göre geri alma ve değişiklik beyanları yazılı şekilde kar-

şı tarafa tebliğ edilmediği takdirde geçersizdir (CPR r. 36.3(7), 36.7(2)).

Yeni bir öneri yapılmış olması da eski öneriyi tek başına geçersiz kıl-

maz; eski önerinin açıkça geri alınmış olması gerekir

Zuckerman, s. 1285.

İbid, s. 1284-1285.

Mahkeme içi sulh sözleşmelerinin hukuki niteliği hakkında bkz: Önen, E.,

Medeni Yargılama Hukukunda Sulh, Ankara 1972, s. 34-42; Kuru, B., Hukuk

Muhakemeleri Usulü, Cilt IV, Altıncı Baskı, Ankara 2001, s. 3744-3747; Tanrıver,

S., “Mahkeme Huzurunda Yapılan Sulhler”, (Prof. Dr. İlhan Öztrak’a Armağan),

Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 1994, C. 46, Sa. 1-2, s. 334-

336.

C v D [2011] EWCA Civ 646; Manby, P., The Court of Appeal clarifies the

law on Part 36 offers of settlement,

Publications/75.pdf (Erişim tarihi: 15.07.2014), s. 4.

Zuckerman, s. 1285.