125

TBB Dergisi 2016 (125)

Hasan DURSUN

131

şebbüsleri ve diğer kamu tüzelkişileri tarafından yürütülen yatırım

ve hizmetlerden hangilerinin özel hukuk sözleşmeleriyle gerçek veya

tüzelkişilere yaptırabileceği veya devredebileceğinin kanunla belirle-

neceği ifade edilmiştir.

Burada hemen şu hususu belirtmek gerekir ki Anayasa’nın 47.

maddesinin 4. fıkrası imtiyaz sözleşmelerinin özel hukuk kapsamın-

dan çıkartılmasına ve dolayısıyla söz konusu sözleşmeden kaynak-

lanan uyuşmazlıkların idari yargı tarafından çözümlenmesine engel

oluşturmamaktadır. Aslında Anayasa’nın bu hükmü çerçevesinde

tüm kamu hizmetlerinin özel hukuk rejimine tabi tutulması olanaklı

değildir. Ulusoy’un isabetli olarak belirttiği üzere Anayasa’nın söz ko-

nusu hükmü kamu hizmetlerinin özel hukuk rejimine tabi tutulması

bakımından bir sınır getirmiştir. Yazar, İdare “tarafından yürütülen

yatırım ve hizmetlerden hangilerinin” özel hukuk rejimine tabi tutu-

lacağını yasa koyucunun belirleyeceğinin hüküm altına alınması, bu

faaliyetlerden en azından bir bölümünün bu rejim dışında, daha açık

bir deyişle, kamu hukuku rejiminde gördürüleceği anlamını taşıyaca-

ğını belirtmiştir.

Dikkat edileceği üzere Anayasa’nın bu hükmünde

bazı kamu hizmetlerinin özel hukuk rejimine tabi tutulabilmesi bakı-

mından kanun koyucuya takdir yetkisi verilmiştir. Kamu hizmetleri-

nin bütünüyle özel hukuk rejiminden çıkartılması, kanun koyucunun

takdir yetkisi çerçevesinde kalacağından Anayasa’nın söz konusu fık-

rasına aykırı bir durumun olmadığını düşünmekteyiz.

VI. Anayasanın Zorunlu Olarak Kamu Hukuku Rejimine Tabi

Tuttuğu Asgari bir Kamu Hizmeti Alanının Gösterilmesinin

Gerekliliği

Türk pozitif hukukunda özel kesime devredilemeyecek nitelikte

anayasal kamu hizmetleri kategorisi açık bir şekilde belirlenmemiştir.

Bu sorun Fransa’da da yoğun bir tartışmaya yol açmış ve gerek yargı

içtihatları gerekse öğreti anayasal kamu hizmetleri konusunda incele-

meye girişmiştir.

Fransız Anayasa Konseyi’nin 25-26.6.1986 tarih ve 207 sayılı

kararında,

“gerekliliği anayasal değerde ilke ve kurallardan kaynak-

Ulusoy, s. 49.

Fransız Anayasa Konseyi’nin 18.9.1986 tarih ve 217 sayılı kararında “anayasal ni-