125

Yeni Bir Yetkilendirme (İmtiyaz) Sözleşmeleri Kanunu Yapılmasına Mutlak Bir Gereksinim Vardır

132

lanan ulusal kamu hizmetleri” kavramına odaklanılmıştır. Karara

konu olan olayda kanun tarafından bir liste öngörülerek özelleştirile-

cek kamu hizmetleri saptanmıştır. Konsey, söz konusu kararında “ana-

yasal değerdeki ilke ve kurallardan kaynaklanan belirli ulusal kamu

hizmetleri” ve “varlığı ve işleyişi Anayasa tarafından zorunlu kılınan

kamu hizmetleri”nin devletin egemenliğinden çıkarılarak özel kesi-

me devredilemeyeceği, bir başka deyişle, anayasal ilke ve kurallardan

kaynaklanan kamu hizmetlerinin, anayasa değişikliği yapılmadan

yürütülmesinin özel kesime bırakılmayacağı ifade edilmiştir. Konsey,

koyduğu ilkeleri somut olay temelinde inceleyerek özelleştirmeyle il-

gili söz konusu kanunda bu tür bir kamu hizmetinin bulunmadığı so-

nucuna varmıştır.

Fransız Anayasa Konseyi’nin söz konusu kararında anayasal

kamu hizmetleri kategorisi yaratılmış olmakla birlikte, bunun kap-

samına nelerin girdiği saptanmamıştır. Fransa’da, bundan da öte, ne

mevzuatta ne de mahkeme içtihatlarında nelerin anayasal kamu hiz-

meti olduğuna ilişkin bir saptama bulunmaktadır. Bununla birlikte

Konseyin bu kararından nelerin anayasal kamu hizmeti olmadığına

ilişkin bir çıkarımda bulunmak olanaklıdır. Gerçekten de inceleme ko-

nusu kanunun listesinde çoğu bankacılık ve sigortacılık sektöründe

faaliyet gösteren 65 kuruluşun gördüğü hizmetlerin anayasal kamu

hizmeti olmadığı sonucuna ulaşmıştır. Bu karardan genel sınai veya

ticari kamu hizmetlerinin kapsam dışında olduğuna, anayasal kamu

hizmetlerinin kural olarak idari kamu hizmetleriyle ilgili olduğu so-

nucuna ulaşmak olanaklıdır.

Fransız öğretisinde ise anayasal kamu hizmetlerinin, ulusal ege-

menliğin kullanıldığı kamu hizmetleri ve Anayasa’daki ekonomik ve

sosyal hakları kapsayan isteme hakları olmak üzere iki kaynağının

bulunduğu esası kabul edilmektedir. Bu bağlamda ulusal savunma,

dış ilişkiler, iç güvenlik gibi devletin ulusal egemenlik yetkisini kul-

lanma aracı olan kamu hizmetlerinin birincisinin kapsamında oldu-

ğu, bunların dışındakilerin ise ikincisinin kapsamında olduğu görüşü

telikte düzenlemelerde temelini bulan kamu hizmeti, 7.1.1988 tarih ve 232 sayılı

kararında ise “Anayasa tarafından gerekli kılınan kamu hizmeti” kavramı üzerine

odaklanılmıştır. Bkz. Karahanoğulları, s. 264.

Bkz. Karahanoğulları, s. 264-265.

Bkz. Karahanoğulları, s. 265.