125

TBB Dergisi 2016 (125)

Ali Tanju SARIGÜL

Kanun’a daha sonra eklenen

‘‘Sanığın hükmün açıklanmasının geri

bırakılmasını kabul etmeme halinin bulunmaması halinde hükmün açıklanma-

sının geri bırakılmasına karar verilemez’’

koşulunun getirilmesiyle, hük-

mün açıklanmasının geri bırakılmasına konu mahkûmiyet hükmünün

açıklanmadığı takdirde ancak beş yıl sonra esastan incelenebilmesine

ilişkin sorunun çözüldüğünü, sanığın hükmün açıklanmasının geri

bırakılmasını istemediği takdirde uygulanmasını kabul etmemek su-

retiyle, gecikmeksizin temyiz yoluna başvurabileceğini söylemek sa-

nırım biraz iyimser bir yorum olacaktır.

Zira kanaatimizce, sanığın kabulüne dair düzenleme kendi içinde

çelişkilidir. Ortaya çıkmamış bir hükmün açıklanmasını isteyip iste-

mediğinin sanığa sorulması mantıksal bir çelişki oluşturmaktadır. Ay-

rıca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediği-

nin kovuşturmanın hangi devresinde sorulması gerektiğinin kanunda

düzenlenmemiş olmasının da bir eksiklik olduğu kanaatindeyiz.

Uygulamada çoğunlukla, sanığın yokluğunda devam eden da-

valarda sanığın sorgusunun tespiti için yazılan istinabe talimatına,

yargılamanın uzamasının önüne geçebilmek düşüncesiyle, hükmün

açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediği de sorulmakta,

henüz kovuşturmanın daha ilk devresinde sanığın bu konudaki be-

yanı tespit edilmektedir. Bu uygulama nedeniyle, sanık burada hük-

mün temyizen ve esastan incelenmesinin sağlanabilmesi için bir nevi

kendi geleceği üzerine bir risk hesabı yapmak zorunda bırakılmakta-

dır.

Öte yandan, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını

daha duruşmanın başında kabul etmesinin mahkeme heyetini (ya da

hâkimi) sanığın suçu işlediği hususunda etki altında bırakabileceğini

de kabul etmek gerekmektedir.

Hüküm sanığa okunduktan sonra, hükmün açıklanmasını geri

bırakılmasının sonuçları da açıklanmak suretiyle uygulanmasını ka-

rın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı Tebliğnamesi.

22 Temmuz 2010 tarihli ve 6008 sayılı Terörle Mücadele Kanunu ile Bazı Kanun-

larda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 7’inci maddesiyle eklenmiştir.

Karşıt görüş için bkz. Şahin, s.291; Çığlı, s.410.

Taner, s.296.

Taner, s.294; Benzer gerekçelerle aynı görüşte bkz. Emir Kaya, ‘’İnsan Hakları Açı-

sından Hükmün Açıklanmasının Geri Bırakılması’’,

Ankara Barosu Dergisi,

2013/3,

s. 415-417.