Dergi 129

166

Türk ve İsviçre Hukuklarında Evcil Hayvanlara Verilen Zararlara İlişkin Özel Hukuktan ...

B. İstisna: Hayvanın Değerini Aşan Tedavi Masraflarının

Tazmin Edilmesi

Mala verilen zararlara ilişkin olarak yukarıda bahsedilen genel

ilkenin aksine, İBK m. 42/3 hükmü, zarar gören bir ev hayvanının te-

davi masrafları için failden talep edilebilecek tutarın hayvanın kaza

anındaki değeri ile sınırlı olmadığını ifade etmektedir.

Zira bu hükme

göre, ev ortamında tutulan ve yatırım amacı veya ticari amaçla kulla-

nılmayan hayvanların tedavi masrafları hayvanın değerini aşsa dahi

bu masraflar makul olmak kaydıyla talep edilebilir. Böylelikle, bir ev

hayvanının tedavisi için failden talep edilebilecek tazminatın üst sınırı

kaldırılmıştır.

İBK m. 42/3 hükmü ile getirilen bu istisna, hayvanla-

rın eşya olmadığının kabul edilmesinin doğal bir neticesidir.

İBK m. 42/3 hükmünün gerekliliği İsviçre’de tartışma konusu ol-

muştur. Gerçekten de İsviçre hukukunda malın değerini aşan onarım

masraflarının tazminine izin verilen tek hal İBK m. 42/3’de düzenle-

nen hayvan zararları değildir. İsviçre mahkemelerinin, ağaçlara veri-

len zararların tazmini konusunda da genel kuraldan ayrılan içtihadı

bulunmaktadır. Buna göre, zarar gören malın bir ağaç olması duru-

munda, tazmini talep edilecek miktar, bu ağacın değerinden ibaret ol-

mayıp, eski ağacın sökülmesi de dâhil olmak üzere, yerine yenisinin

dikilmesi için yapılması gereken masraflara eşittir.

Alman Mahke-

melerince kabul edilen bir istisna ise otomobillere zarar verilmesi du-

rumunda, otomobilin değerini %30 oranına kadar aşan onarım mas-

raflarının talep edilebileceği ilkesidir.

CHK-Müller, Art. 42 OR, N. 16; Brehm, HAVE 2003, s. 119.

CHK-Müller, Art. 42 OR, N. 16. Öğretide, İBK m. 42/3 ile getirilen genel ilke,

hayvanlara hukuken daha iyi bir koruma sağlanacağı izlenimi yaratmaktaysa da,

korunanın aslında hayvanlar değil, hayvan sahiplerinin duyguları olduğu ifade

edilmektedir. BK-Brehm, Art. 42 OR, N. 68; Brehm, HAVE 2003, s. 119; de Poret,

N. 393; Krepper, AJP 2008, s. 705; Paul-Henri Steinauer, “Tertium datur?”, Figures

juridiques Rechtsfiguren, Mélanges dissociés pour Pierre Tercier à l’occasion de

son soixantième anniversaire / K(l)eine Festschrift für Pierre Tercier zu seinem

sechzigsten Geburtstag, (Peter Gauch / Pascal Pichonnaz (ed.)), Schulthess, Zu-

rich-Bale-Geneve 2003, s. 51-60, s 59. Bu görüşe göre, hayvanın değerini aşan teda-

vi masraflarının talep edilebilmesinin yalnızca belirli nitelikleri taşıyan hayvanlar

bakımından kabul edilmesi de bunu göstermektedir. Brehm, HAVE 2003, s. 119.

Brehm, HAVE 2003, s. 119.

Bkz. BGE 129 III 331 E 2.2; Ingeborg Schwenzer, Schweizerisches Obligationen-

recht, Allgemeiner Teil, Stämpfli, Bern 2012, N. 18.07; Rey, N. 322; Schneider Ka-

yasseh, s. 88; Honsell/Isenring/Kessler, §8, N. 51.

Bu kuralın temelinde yatan amaç mağdurun bütünlük menfaatinin korunmasıdır.