

184
Türk ve İsviçre Hukuklarında Evcil Hayvanlara Verilen Zararlara İlişkin Özel Hukuktan ...
Son olarak, İBK m. 43/1
bis
hükmüne dayalı olarak duygusal değe-
rin talep edilebilmesi için, sorumluluğun genel şartlarının sağlanması
gerektiği kabul edilmektedir. Daha açık bir ifadeyle, duygusal değe-
rin tazmin edilebilmesi için, hayvana duygusal değer veriliyor olma-
sı; duygusal değer kaybı yaşanması; hayvana verilen zararın hukuka
aykırı olması ve davalının fiili ile davacının yaşamış olduğu duygusal
değer kaybı arasında uygun illiyet bağı bulunması gerekmektedir.
94
D. Değerlendirme
İBK m. 43/1
bis
hükmü ile yapılan düzenleme, İsviçre’de hayvanla-
ra verilen toplumsal değerin bir yansımasıdır. Özellikle, kanun koyu-
cunun İsviçre hukukunun çeşitli alanlarında yapmış olduğu değişik-
likler bir arada değerlendirildiğinde, hâkime verilmek istenen mesaj,
hayvanlara zarar verilmesi durumunda manevi tazminata (veya İs-
viçre hukukundaki ifadesiyle giderime) hükmetmekten imtina etme-
mesidir.
Bir kimsenin herhangi bir maddi çıkar beklemeksizin evinin içe-
risinde beslediği hayvanına verilen zarar, hayvanın bakımını üstlenen
kişide ve bu kişinin yakınlarında derin üzüntüye yol açmaktadır. Bu
durumu göz önünde tutan kanun koyucu, tıpkı kişilik hakkı ihlalle-
rinde olduğu gibi bu halde de mağdura ödenecek bir miktar para ile
mağduriyetinin hafifletilmesini amaçlamıştır. İBK m. 43/1
bis
hükmü-
nün yorumlanmasında ve uygulanmasında da bu esas göz önünde
tutulmalıdır.
İBK m. 43/1
bis
hükmü ile İBK m. 47 ve 49 hükümleri arasında bir
benzerlik olduğu inkâr edilemez. Ancak İsviçre mahkemelerinin İBK
m. 43/1
bis
hükmü öncesindeki uygulamalarına bakıldığında, hayvanı
yaralanan kimseler bir yana, hayvanı ölen kişilerin dahi İBK m. 49’a
dayalı taleplerinin reddedildiği görülmektedir. Örneğin, Thurgau
Yüksek Mahkemesi (Obergericht), 1965 tarihli bir kararında
95
, insanlar
ve hayvanlar arasında yakın bir ilişki olsa dahi, bir hayvanın ölümü-
nün, kanunun aradığı ciddiyette bir kişilik hakkı ihlaline yol açmaya-
94
Aargau, Bezirksgericht, 10.07.2013, E. 4.3.2, SG 2015 Nr. 1666. Failin kusurlu ol-
ması ise aranmaz bkz. Schneider Kayasseh, s. 147 vd.
95
SJZ 62/1966 s. 328.